اثربخشی روش های نوین تدریس و برنامه ریزی درسی در توسعه تفکر خلاق دانش آموزان ابتدایی

تفکر خلاق به عنوان یکی از مهم ترین مهارت های قرن بیست و یکم، نقش حیاتی در موفقیت فردی و اجتماعی دانش آموزان ایفا می کند. پرورش این نوع تفکر از سنین پایین، به ویژه در دوره ابتدایی، اهمیت بسزایی دارد، چرا که این دوره، زمان شکل گیری و توسعه بنیادهای شناختی و عاطفی کودکان است. در همین راستا، روش های تدریس سنتی که عمدتا بر حفظیات و انتقال یک طرفه اطلاعات تمرکز دارند، نمی توانند پاسخگوی نیازهای پیچیده پرورش تفکر خلاق باشند. این مقاله به بررسی اثربخشی روش های نوین تدریس و برنامه ریزی درسی در توسعه تفکر خلاق دانش آموزان ابتدایی می پردازد. روش های تدریس فعال، دانش آموزمحور و تعاملی، مانند یادگیری مبتنی بر پروژه، بازی های آموزشی، روش حل مسئله و استفاده از فناوری های نوین، به دانش آموزان فرصت می دهند تا به جای دریافت منفعلانه اطلاعات، به صورت فعال در فرایند یادگیری مشارکت داشته باشند. همچنین، برنامه ریزی درسی باید به گونه ای باشد که فضایی برای اکتشاف، آزمایش، ریسک پذیری و ابراز ایده های نو فراهم کند. این مقاله با مروری بر مبانی نظری تفکر خلاق و روش های نوین تدریس، به تحلیل چگونگی تاثیر این رویکردها بر ابعاد مختلف تفکر خلاق از جمله سیالی، انعطاف پذیری، اصالت و بسط می پردازد. یافته های پژوهش های مختلف نشان می دهد که ادغام این روش ها در برنامه درسی می تواند به طور قابل توجهی مهارت های تفکر خلاق را در دانش آموزان ابتدایی ارتقا دهد و آن ها را برای رویارویی با چالش های آینده آماده سازد. در نهایت، این مقاله بر لزوم بازنگری در سیستم های آموزشی و اتخاذ رویکردهای جامع و یکپارچه برای پرورش تفکر خلاق تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

تفکر خلاق ، روش های نوین تدریس ، برنامه ریزی درسی ، دانش آموزان ابتدایی ، خلاقیت