کاربرد هوش مصنوعی در شیوه های ارزیابی تحصیلی و تحولات آن در نظام آموزش و پرورش

با ظهور و گسترش سریع هوش مصنوعی( AI) ، نظام آموزش و پرورش در آستانه تحولی عمیق قرار گرفته است. این مقاله مروری به بررسی تاثیرات هوش مصنوعی بر شیوه های ارزیابی تحصیلی می پردازد و چالش ها و فرصت های ناشی از این تحول رادر بستر نظام آموزشی ایران مورد تحلیل قرار می دهد. هدف اصلی این پژوهش، ارائه یک تصویر جامع از پتانسیل های هوش مصنوعی برای بهبود کارایی، دقت و شخصی سازی ارزیابی ها، و همچنین بررسی ملاحظات اخلاقی و عملیاتی مرتبط باپیاده سازی آن است. در گذشته، ارزیابی تحصیلی عمدتا بر آزمون های سنتی متمرکز بود که اغلب توانایی سنجش کامل مهارت ها و دانش های پیچیده دانش آموزان را نداشتند. با ورود هوش مصنوعی، امکان ایجاد سیستم های ارزیابی انطباقی، تحلیلداده های عملکردی در زمان واقعی، و ارائه بازخورد فوری و شخصی سازی شده فراهم شده است. این سیستم ها می توانند نقاط قوت و ضعف هر دانش آموز را به دقت شناسایی کرده و مسیرهای یادگیری متناسب با نیازهای فردی را پیشنهاد دهند. علاوه براین، هوش مصنوعی قادر است به ارزیابی مهارت هایی نظیر خلاقیت، تفکر انتقادی، و حل مسئله بپردازد که سنجش آن ها باروش های سنتی دشوار است. با این حال، پیاده سازی هوش مصنوعی در ارزیابی تحصیلی با چالش هایی نیز همراه است، ازجمله نگرانی های مربوط به حریم خصوصی داده ها، عدالت الگوریتمی، و نیاز به آموزش معلمان برای بهره برداری موثر از اینفناوری ها. این مقاله با بررسی ادبیات موجود در این زمینه، به ارائه راهکارهایی برای مواجهه با این چالش ها و بهره برداری حداکثری از پتانسیل هوش مصنوعی در راستای ارتقای کیفیت ارزیابی تحصیلی و در نهایت، بهبود فرایند یادگیری دانش آموزان می پردازد. این تغییرات می توانند به ایجاد یک نظام آموزشی پویاتر، عادلانه تر و کارآمدتر منجر شوند که در آن هردانش آموز فرصت شکوفایی کامل استعدادهای خود را پیدا می کند.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، ارزیابی تحصیلی ، نظام آموزش و پرورش ، یادگیری شخصی سازی شده ، بازخورد فوری