مقایسه و تحلیل پروتکلهای مسیریابی در شبکه های موردی سیار (MANET): کارایی، چالشها و راهکار

شبکه های موردی سیار (MANET) به دلیل ساختار پویا، خودسازمانده و عدم نیاز به زیرساخت ثابت، در بسیاری از کاربردها از جمله عملیات نظامی، مدیریت بحران و سامانههای اینترنت اشیاء نقش مهمی ایفا میکنند. با این حال، ماهیت پویای توپولوژی و محدودیت منابع، بهویژه مصرف انرژی، مسیریابی در این شبکه ها را به یکی از چالشبرانگیزترین مباحث تبدیل کرده است. در این مقاله، عملکرد چندین پروتکل شناختهشده مسیریابی، از جمله نمونههای واکنشی، پیشنگر و ترکیبی، از منظر معیارهایی مانند تاخیر، سربار کنترلی، امنیت و مصرف انرژی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان میدهند که در محیطهای پرترافیک با تحرک بالا، برخی پروتکلهای واکنشی در تحول پایدار دادهها عملکرد بهتری از خود نشان میدهند، اما معمولا با افزایش سربار و تاخیر همراه هستند. در مقابل، پروتکلهای پیشنگر گرچه از تاخیر کمتری برخوردارند، اما مصرف انرژی بالاتری دارند و برای محیطهایی با پویایی کمتر مناسب ترند. پروتکلهای ترکیبی، تلاش میکنند تا با ادغام مزایای هر دو رویکرد، تعادل مناسبی میان کارایی و پایداری ایجاد کنند، گرچه در برخی موارد تنظیم پارامترهای آنها پیچیده و نیازمند دانش تخصصی است. افزون بر این، پژوهش حاضر با بهرهگیری از مفاهیم نوینی مانند یادگیری ماشین، معماریهای نرم افزارمحور و پروتکلهای ایمن شده، راهکارهایی را برای بهبود مقیاس پذیری، ارتقاء امنیت و کاهش مصرف انرژی در MANET ها ارائه میدهد. این تحلیل تاکید میکند که انتخاب پروتکل مناسب باید با در نظر گرفتن شرایط محیطی، میزان تحرک گرهها، سطح تهدیدات امنیتی و ویژگیهای شبکه هدف صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

شبکه های موردی سیار (MANET) ، پروتکل های مسیریابی ، امنیت شبکه ، مصرف انرژی ، یادگیری ماشین