دانش سرریز سرگردان در مسیر توسعه نوآوری باز

در دنیای پیچیده و پویای امروزی، نوآوری باز به عنوان رویکردی کلیدی برای خلق ارزش و رقابت پذیری سازمان ها مطرح شده است. یکی از منابع بالقوه و کمتر بهره برداری شده در این مسیر، «دانش سرریز سرگردان» است؛ دانشی که در فرایند تعامل تعلمی، فناورانه یا صنعتی تولید می شود اما به دلایل مختلفی از جمله نبود زیرساخت های مناسب، نبود گیرنده های توانمند، یا ضعف در نظام های نوآوری، بالاستفاده باقی می ماند. این مقاله مروری با هدف بررسی مفهوم، منشاها، موانع بهره برداری و نقش این نوع دانش در ارتقای نوآوری باز تدوین شده است. در ابتدا با مروری بر ادبیات مرتبط، چارچوب مفهومی دانش سرریز سرگردان ارائه می شود، سپس با تحلیل مطالعات پیشین، ارتباط این نوع دانش با توسعه نوآوری باز بررسی می گردد. یافته ها نشان می دهد که بهره گیری موثر از دانش سرریز سرگردان مستلزم سیاست های هوشمندانه، ایجاد شبکه های ارتباطی بین بازیگران اکوسیستم نوآوری، و توسعه ظرفیت جذب در سازمان هاست. در نهایت، پیشنهاداتی برای پژوهش های آتی و راهکارهایی برای سیاست گذاران و مدیران در جهت بهره برداری از این منبع ارزشمند دانش ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

نوآوری باز ، دانش سرریز ، دانش سرریز سرگردان