استفاده از هوش مصنوعی برای بررسی تاثیر تغییرات اقلیمی بر امنیت منابع آب ایران و نقش آن در روابط ژئوپلیتیکی با کشورهای همسایه

هدف این مقاله به بررسی تاثیرات تغییرات اقلیمی بر امنیت منابع آب ایران و نقش آن در روابط ژئوپلیتیکی با کشورهای همسایه می پردازد. روش پژوهش حاضر از نوع بنیادی و نظری بوده و شیوه تحلیل اطلاعات به صورت توصیفی-تحلیلی با استفاده از روش شناسی کیفی است. دادهها از طریق منابع اسنادی و کتابخانه ای جمع آوری شده و یک رویکرد مروری به منظور دستیابی به نتایج دقیق مورد استفاده قرار گرفته است. شفاف و یافته ها: نتایج نشان میدهد که تغییرات اقلیمی منجر به کاهش بارندگی، افزایش دما و تغییر الگوهای جریان آب میشود که این موارد میتواند باعث کمبود منابع آبی و بحرانهای زیست محیطی گردد. همچنین در مناطق مرزی، این تغییرات می توانند به تنشهای بین المللی و رقابت بر سر منابع آب منجر شوند. هوش مصنوعی به عنوان ابزاری موثر در تحلیل داده های آب و پیش بینی تغییرات اقلیمی به شناسایی نقاط قوت و ضعف ایران در زمینه منابع آبی و بهبود مدیریت تنشهای آبی کمک می کند. نتیجه گیری و پیشنهادات توجه به ابعاد ،اجتماعی اقتصادی و محیط زیستی در سیاست گذاریهای آبی، همراه با استفاده از تکنیکهای هوش مصنوعی میتواند به پیشبرد امنیت آبی و توسعه پایدار در ایران کمک کند. به منظور مدیریت بهینه منابع آب و بهبود روابط بین المللی پیشنهاد میشود که سیاست گذاران از فناوریهای هوش مصنوعی برای تحلیل و پیش بینی تاثیرات تغییرات اقلیمی استفاده کنند و همکاریهای بین المللی در زمینه مدیریت منابع آب را تقویت نمایند. همچنین، تدوین استراتژیهای سازگاری موثر در راستای افزایش ظرفیت نگهداری آب و کاهش فرسایش خاک ضروری است

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، اقلیم منابع آب ، روابط ژئوپلیتیک