بررسی سهم کشاورزی شهری در امنیت غذایی خانوار کشاورزان شهری

مقدمه: هدف اصلی این مطالعه بررسی سهم کشاورزی شهری (UA) در امنیت غذایی خانوار کشاورزان شهری بود. برای تعیین و توصیف ویژگیهای متغیرهای مورد نظر از هر دو رویکرد تحقیق کمی و کیفی استفاده شد. جمع آوری داده ها شامل نظر سنجی و مصاحبه با کشاورزان شهری بود. نتایج این مطالعه نشان داد که ۴۸.۲ از پاسخ دهندگان امنیت غذایی داشتند در حالی که ۲۳.۱ و ۲۸.۷ به ترتیب ناامنی غذایی خفیف یا متوسط داشتند. علاوه بر این ۳۳۸ از پاسخ دهندگان معتقد بودند که کشاورزی شهری به آنها در تامین نیازهای غذایی روزانه شان کمک می کند، در حالی که بقیه پاسخ دهندگان احساس می کردند که این امر کافی نیست. تقریبا ۴۷.۲ از پاسخ دهندگان گزارش دادند که کشاورزی شهری به آنها در تامین نیازهای غذاییشان در تمام طول سال کمک کرده است، در حالی که ۲۲.۶ گفتند که قادر به تامین نیازهای سالانه آنها نیست. اکثر پاسخ دهندگان اظهار داشتند که درآمدشان به دلیل مشارکت در کشاورزی شهری افزایش یافته است. علاوه بر این ۷۲.۳ از پاسخ دهندگان به منابع زمین برای کشاورزی شهری دسترسی داشتند، در حالی که ۲۷.۷ به زمین دسترسی نداشتند. مدل رگرسیون لجستیک ترتیبی نشان داد که سن اندازه، خانواده تحصیلات رسمی سرپرست خانوار، درآمد ماهانه، وضعیت تاهل، سطح تحصیلات، منبع اصلی درآمد، تجربه کشاورزی، دسترسی به زمین و دسترسی به بازار از نظر آماری پیش بینی کننده های معناداری برای امنیت غذایی خانوار بودند شیوع ناامنی غذایی در میان خانوارهای شهری که به کشاورزی مشغول هستند، نیاز به حمایت بیشتر و افزایش شدت انواع مختلف کشاورزی شهری را برجسته می کند. سیاست گذاران باید ادغام کشاورزی شهری را در استراتژیهای برنامه ریزی شهری برای افزایش امنیت غذایی و تاب آوری در مناطق شهری در نظر بگیرند.

کلیدواژه ها:

امنیت ، غذایی ، رگرسیون لجستیک ترتیبی