کنترل ضربان قلب هنگام دویدن در فضای باز توسط کنترلکننده تطبیقی

کنترل ضربان قلب انسان در علم پزشکی به جهت پیشگیری و درمان بیماریهای قلبی تنفسی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از تعداد ضربان قلب برای نشان دادن شدت ورزش در تمرینات مربوط به توانبخشی بیماران قلبی عروقی استفاده می شود و در این زمینه تحقیقات زیادی از جمله کنترل ضربان قلب هنگام راه رفتن روی تردمیل انجام شده است. در این پایان نامه با استفاده از روشهای کنترل تطبیقی ضربان قلب سه دونده هنگام دویدن در فضای باز کنترل شده است. به این ترتیب که سیستم قلب انسان توسط کنترلکننده مد لمرجع و کنترل کننده خودتنظیم غیرمستقیم تحت کنترل قرار گرفته و نتایج حاصله با نتایج به دست آمده از کنترلکننده PI مقایسه شده است. در روش اول از کنترلکننده مدل مرجع برای کنترل ضربان قلب استفاده شد و به دلیل مشکل روش مرسوم در وابستگی نتایج به دامنه ورودی از روش گرادیان نرمالیزه شده استفاده شد که نتایج ردیابی مطلوبی به همراه داشت. در روش دوم از کنترلکننده خودتنظیم غیرمستقیم برای کنترل ضربان قلب استفاده شد که این کنترل کننده نیز ردیابی صحیحی را در دو حالت بدون اغتشاش و پس از رفع اغتشاش نشان داد. در دو روش بیان شده برای بررسی بیشتر از دو دونده دیگر با توابع تبدیل متفاوت استفاده شد و مشاهده گردید که هر دو کنترلکننده با تغییر دونده ها ردیابی مطلوبی را انجام میدهند. در آخر نتایج کنترلکننده خودتنظیم غیرمستقیم با کنترلکننده PI مقایسه شد و نتایج حاصله از مقایسه نشان داد که ردیابی ضربان قلب با استفاده از هر دو روش تطبیقی مطلوب بوده و با استفاده از کنترلکننده PI ردیابی کندتری به دست آمد.

کلیدواژه ها:

سیستم قلبی عروقی ، کنترل تطبیقی ، کنترل ضربان قلب