تحلیل مروری رابطه بین سبک تدریس معلمان و سبک های یادگیری دانش آموزان

نظام آموزشی کارآمد، مستلزم توجه به تفاوت های فردی دانش آموزان و طراحی فرایند یاددهی–یادگیری بر اساس نیازها و ویژگی های یادگیرندگان است. یکی از مهم ترین عواملی که می تواند نقش تعیین کننده ای در موفقیت یا ناکامی یادگیری داشته باشد، تطابق بین سبک تدریس معلمان و سبک های یادگیری دانش آموزان است. سبک یادگیری به شیوه ای اشاره دارد که فرد در آن اطلاعات را دریافت، پردازش و سازمان دهی می کند، در حالی که سبک تدریس، مجموعه ای از رویکردها، رفتارها و تکنیک هایی است که معلم در آموزش به کار می برد. چنانچه این دو مولفه در تعامل مثبت با یکدیگر باشند، می توانند یادگیری را اثربخش تر، لذت بخش تر و پایدارتر کنند.این پژوهش با روش مروری و تحلیلی، به بررسی عمیق مطالعات داخلی و خارجی انجام شده در زمینه رابطه بین سبک های تدریس معلمان و سبک های یادگیری دانش آموزان پرداخته است. یافته های حاصل از مرور ادبیات نظری و پیشینه پژوهشی نشان می دهد که عدم شناخت معلمان از سبک های یادگیری، تکیه بر شیوه های سنتی تدریس، عدم انعطاف پذیری در کلاس درس، و ساختار محدودکننده نظام آموزشی، از مهم ترین موانع تطابق موثر سبک تدریس با سبک یادگیری هستند. در مقابل، پژوهش ها به روشنی بیان می کنند که معلمانی که از تنوع روش های تدریس، شناخت دقیق از سبک های یادگیری و ابزارهای تشخیصی استفاده می کنند، قادرند اثربخشی آموزش را افزایش داده و موفقیت تحصیلی دانش آموزان را بهبود بخشند.بر این اساس، پژوهش حاضر ضمن شناسایی چالش های موجود، راهکارهایی همچون برگزاری دوره های آموزشی برای معلمان، طراحی فعالیت های یادگیری متنوع، استفاده از فناوری آموزشی، اصلاح محتوای درسی و بازنگری در برنامه های تربیت معلم را پیشنهاد می دهد. همچنین پیشنهاد می شود که نظام آموزشی کشور به سمت ایجاد ساختارهای پویا و منعطف حرکت کند تا امکان شخصی سازی یادگیری برای دانش آموزان با سبک های مختلف فراهم شود. در مجموع، نتایج این پژوهش مروری تاکید می کند که تحقق عدالت آموزشی و ارتقای کیفیت یادگیری، در گرو توجه به سبک های یادگیری و تطابق آن با سبک تدریس است؛ امری که مستلزم تغییر نگرش، سیاست گذاری های آموزشی نوین و توانمندسازی حرفه ای معلمان است.

کلیدواژه ها:

سبک تدریس ، سبک یادگیری ، تفاوت های فردی ، اثربخشی آموزش ، آموزش معلمان ، یادگیری فعال