بررسی حقوقی جایگاه رمز ارزهای پایدار در پرداخت های تجارت الکترونیک

بانگاهی به اقتصاد جهانی می توان دریافت که، سطح معاملات از مرز کشورها عبور کرده و تجارت جهانی با سرعت چشمگیری در حال گسترش است. برای تجارت جهانی به همکاری نهادهای واسط متعددی نیاز است که تعداد بالای این واسطه ها باعث افزایش مشکلات و دشوار شدن معاملات شده است؛ بنابراین فعالان اقتصادی به دنبال یافتن راهکارهایی برای تسهیل بیشتر تجارت جهانی هستند. در سال های گذشته، رمزارزها به عنوان یک فناوری نوظهور در عرصه مالی با سرعت زیادی رشد کرده اند. این رمزارزها، به عنوان پول دیجیتال، به افراد امکان می دهند تا بدون وابستگی به نظام بانکی سنتی، ارزش مالی خود را ذخیره و تبادل کنند. با افزایش استفاده از تجارت الکترونیک و نیاز به روش های پرداخت آسان و امن، کاربرد رمزارزها به عنوان روش پرداخت در تجارت الکترونیک نیز مورد توجه قرار گرفته است. رمزارزهای پایدار نوعی از ارزهای دیجیتال هستند که تلاش می کنند ارزش خود را به یک دارایی پایه، مانند دالر آمریکا، طلا یا سایر ارزهای فیات، یا یک سبد از دارایی ها، ثابت نگه دارند. هدف اصلی آنها کاهش نوسانات قیمت شدیدی است که اغلب در بازار ارزهای دیجیتال دیده می شود. این ثبات ارزش، آنها را برای استفاده در پرداخت ها و به عنوان ابزاری برای کاهش ریسک در سرمایه گذاری های ارز دیجیتال جذاب تر می کند. این مقاله به بررسی حقوقی جایگاه رمز ارزهای پایدار در پرداخت های تجارت الکترونیک می پردازد. در این راستا ابتدا به تعریف و مزایا و معایب استفاده از رمز ارزهای پایدار پرداخته شده و سپس به نحوه استفاده از رمزارزها در تجارت الکترونیک می پردازد.

کلیدواژه ها:

ارز دیجیتال ، ارزهای پایدار ، تجارت الکترونیک ، درگاه پرداخت