بررسی فقهی شرایط طلاق در مذاهب مختلف اسلامی

طلاق عبارت است از انحلال عقد نکاح دائم. در کتب لغت، برای واژه طلاق معانی متعددی ذکر شده است؛ از جمله رهایی، آزاد کردن، ترک کردن، واگذاشتن و؛ مثال گفته می شود: «ناقه طلاق؛ ناقه ی آزاد و رها» و یا عبارت: «طلقت القوم؛ قوم را ترک کردم.» اما در اصطلاح شرعی طلاق عبارت است از: «ازاله قید النکاح بصیغه مخصوصه؛ طلاق زائل نمودن قید و پیوند نکاح با صیغه ی مخصوصی است.» ذکر قید «صیغه ی مخصوص» در تعریف فوق به این جهت است که تعریف فسخ نکاح از تعریف طلاق خارج شود؛ زیرا در مواردی که عقد نکاح به علت تدلیس و یا عیب نسخ می شود، دیگر نیازی به صیغه ی مخصوص نیست. گاهی در تعریف طلاق، قید «بغیر عوض» را نیز اضافه کرده اند تا بدین وسیله خلع و مبارات را از طلاق مطلق متمایز و جدا نمایند. به هر حال، طلاق یعنی انحلال عقد نکاح دائمی با صیغه مخصوص و رعایت تشریفات ویژه طلاق دارای چهار رکن است که عبارتند از: ۱) مطلق؛ طلاق دهنده ۲) مطلقه طلاق داده شده. ۳) صیغه ی طلاق ۴) اشهاد؛ حضور دو شاهد عادل در مجلس طلاق به نظر می رسد با توجه به این که اکنون طلاق بدون موافقت دادگاه واقع نمی شود، اگر کسب موافقت دادگاه را نیز به عنوان رکن پنجم طلاق به شمار آوریم چندان بی وجه نباشد.

کلیدواژه ها:

طلاق ، انحلال نکاح ، فسخ نکاح ، صیغه مخصوص ، تشریفات ویژه