ادبیات فارسی به عنوان ابزار پرورش هوش هیجانی در دانش آموزها

ادبیات فارسی، به عنوان گنجینه ای غنی از احساسات، تجارب انسانی، ارزش های اخلاقی و بینش های روان شناختی، می تواند نقشی کلیدی در پرورش هوش هیجانی دانش آموزان ایفا کند. هوش هیجانی، که به توانایی شناخت، درک، مدیریت و بیان احساسات خود و دیگران اطلاق می شود، یکی از عوامل مهم در موفقیت تحصیلی، اجتماعی و فردی به شمار می رود. پژوهش حاضر با هدف بررسی ظرفیت های ادبیات فارسی در تقویت هوش هیجانی دانش آموزان انجام شده است. در این راستا، متون ادبی به ویژه شعر، داستان و حکایات اخلاقی مورد تحلیل قرار گرفته و ارتباط آن ها با مولفه های هوش هیجانی مانند خودآگاهی، همدلی، کنترل هیجان، مهارت های اجتماعی و انگیزش بررسی شده است.یافته ها نشان می دهد که مواجهه با شخصیت های ادبی و موقعیت های داستانی متنوع، دانش آموزان را قادر می سازد تا احساسات گوناگون را تجربه کرده و از منظرهای مختلف به آن ها بنگرند. از سوی دیگر، ساختار هنری زبان و عناصر زیبایی شناسی ادبیات، موجب تحریک حس همدلی و پرورش تخیل هیجانی می گردد. همچنین، تحلیل محتوای متون اخلاقی و عرفانی در ادبیات فارسی، به ارتقاء درک عمیق تری از خود و دیگران کمک کرده و زمینه را برای گفت وگوهای عاطفی و تفکر انتقادی فراهم می سازد.نتایج پژوهش حاکی از آن است که ادبیات فارسی می تواند به عنوان ابزاری موثر در برنامه های درسی و فعالیت های فوق برنامه مدارس جهت تقویت هوش هیجانی به کار گرفته شود. طراحی فعالیت های خلاقانه مانند گفت وگوهای ادبی، بازنویسی متون، نمایش نامه خوانی و نگارش احساسی، از جمله راهکارهایی است که می تواند در تحقق این هدف موثر باشد.

کلیدواژه ها:

شخصیت ادبی ، عناصر ، بازنویسی متون ، ساختار هنری ، محتوای متون