مدارس بدون کلاس درس :تجربه مدارس طبیعت محور

مدارس طبیعت محور به عنوان رویکردی نوین در نظام آموزشی، با حذف دیوارهای کلاس های سنتی و انتقال فرآیند یادگیری به فضای باز و طبیعت، توجه فراوانی را به خود جلب کرده اند. این نوع مدارس تلاش می کنند تا با فراهم آوردن محیطی پویا و تعاملی، علاوه بر انتقال دانش نظری، مهارت های عملی، اجتماعی و زیستی دانش آموزان را نیز تقویت کنند. تجربه مدارس طبیعت محور در سال ۱۳۹۹ نشان می دهد که آموزش در محیط های طبیعی علاوه بر ایجاد انگیزه و افزایش مشارکت فعال دانش آموزان، زمینه ساز رشد خلاقیت، تفکر انتقادی و یادگیری عمیق تر است.در این پژوهش، با بررسی نمونه های عملی مدارس طبیعت محور و جمع آوری داده های کیفی و کمی از معلمان، دانش آموزان و والدین، اثرات مثبت این رویکرد بر توسعه همه جانبه فردی دانش آموزان مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که یادگیری در طبیعت باعث افزایش خودباوری، مسئولیت پذیری و مهارت های اجتماعی در دانش آموزان شده و در عین حال، ارتباط آن ها با محیط زیست را تقویت می کند.علاوه بر این، مدارس طبیعت محور به عنوان پاسخی به محدودیت های آموزش سنتی و مشکلات ناشی از فضای بسته و رسمی کلاس های درس، فرصتی برای توسعه روش های تدریس فعال و مشارکتی فراهم می آورند. این مدل آموزشی با توجه به شرایط بحران های محیطی و نیاز به آموزش پایدار، می تواند نقش مهمی در تربیت نسل آینده داشته باشد.این پژوهش به بررسی چالش ها، فرصت ها و راهکارهای بهبود مدارس طبیعت محور پرداخته و پیشنهاداتی برای گسترش و ترویج این نوع مدارس در نظام آموزش و پرورش ارائه می دهد. با توجه به اهمیت یادگیری مبتنی بر تجربه و نقش موثر طبیعت در سلامت روان و جسم دانش آموزان، توسعه مدارس طبیعت محور می تواند گامی موثر در جهت تحقق اهداف آموزشی و تربیتی نوین باشد.

کلیدواژه ها:

توسعه مدارس ، بهبود مدارس ، محیط زیست