نقش همدلی و ارتباط عاطفی با دانش آموزان در فرایند یادگیری

این پژوهش به روش مروری نظام مند کیفی با هدف تحلیل و ترکیب یافته های تحقیقات پیشین درباره نقش همدلی و ارتباط عاطفی معلمان در فرآیند یادگیری انجام شد. با جستجوی نظام مند در پایگاه های اطلاعاتی داخلی و بین المللی، ۴۵ مطالعه مرتبط که بین سال های ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۲ منتشر شده بودند، انتخاب و با روش ترکیب تفسیری تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که همدلی معلمان به عنوان عاملی کلیدی در ایجاد اعتماد و امنیت روانی دانش آموزان عمل می کند. بر اساس تحلیل مطالعات، این ارتباط عاطفی مثبت منجر به افزایش ۳۰ تا ۴۰ درصدی مشارکت کلاسی و کاهش ۲۵ درصدی اضطراب امتحان می شود. مطالعات تاکید دارند که شکل گیری این اعتماد نیازمند حداقل ۸ تا ۱۲ هفته تعامل مستمر است. تحلیل مضامین نشان داد که موثرترین شیوه های ارتباط عاطفی شامل: ۱) گوش دادن فعال ۲) بازخورد حمایتگرانه ۳) توجه به تفاوت های فردی می باشد. چالش های اصلی شناسایی شده عبارتند از: تراکم بالای کلاس ها (بیش از ۷۵% مطالعات)، حجم زیاد محتوای درسی و کمبود آموزش مهارت های ارتباطی در برنامه های تربیت معلم (۶۰% مطالعات) این پژوهش بر ضرورت بازنگری در سیاست های آموزشی با تاکید بر: کاهش تراکم کلاس ها، گنجاندن آموزش مهارت های همدلی در برنامه های تربیت معلم و ایجاد فضای انعطاف پذیرتر در برنامه ریزی درسی تاکید دارد. یافته ها می تواند مبنایی برای طراحی راهبردهای بهبود کیفیت تعاملات آموزشی باشد.

کلیدواژه ها:

همدلی معلمان ، ارتباط عاطفی ، یادگیری دانش آموزان ، مرور نظام مند کیفی ، تربیت معلم