بررسی تاثیر روش یادگیری مشارکتی بر بهبود تعاملات اجتماعی دانش آموزان دوره ابتدایی

آموزش به عنوان یکی از فعال ترین و مشارکت کنندگان برای آموزش، نقشی در بهبود مهارت های اجتماعی و ارتباطی دانش آموزان دوره ابتدایی دارد. هدف این پژوهش، بررسی روش استفاده برای بهبود بهبودات اجتماعی دانش آموزان پایه های ابتدایی بود. روش تحقیق شبهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون و گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه سوم ابتدایی شهرستان اشنویه بود که به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه استانداردهای اجتماعی بود که از نظر روایی و پایایی مورد بررسی قرار گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری مناسب تحلیل شدند. نتایج نشان داد که اجرای روش ها تاثیر مثبت و معناداری برای افزایش مهارت های همکاری، مسئولیت پذیری، همدلی و ارتباط در بین دانش آموزان و ایجاد فضای آموزشی مثبت و مثبت در کلاس درس می شود. این پژوهش می دهد که بهره گیری از روش های مشارکتی می تواند به عنوان یک راه حل در ارتقای ویژگی های اجتماعی و بهبود کیفیت در دوره اولیه مورد توجه قرار گیرد. پژوهش های این مطالعه می تواند به معلمان، مدیران مدارس و سیاست گذاران آموزشی کمک کند تا برنامه های آموزشی خود را به اهداف فعال و مشارکتی سوق دهند و کمک های مناسبی برای رشد همه جانبه دانش آموزان داشته باشند.

کلیدواژه ها:

مشارکتی ، اجتماعی ، مهارت های اجتماعی ، دانش آموزان ابتدایی ، آموزش فعال