قصه گویی و نمایش خلاق

قصه و قصه گویی آشنای همه انسانها در همه روزگاران و جوامع است. قصه تنها فاتح دنیای کودکان نیست بلکه بزرگسالان نیز هنگام شنیدن یا خواندن، قصه درست مثل کودکان با قصه همدل و همراه می شوند و ص قصه صمیمیت و صفای کودکانه می یابند. قصه پاسخی است به کنجکاوی انسان و کنجکاوی یکی از ابعاد فطرت انسان است، قصه آیینه ای است که شنونده یا خواننده خود را در آن می یابد. انطباق، الگوبرداری، همسان سازی گواه بازگو کردن در تنهایی و یا نمایش قصه توسط کودکان نشان دهنده همین ویژگی است. علاوه بر این، قصه ها پاسخی به نیاز انسان به آرامش نیز هستند و این که قصه از دیر باز تاکنون با لحظه های خواب پیوند داشته است به همین دلیل است. همچنین آرزوها و آرمانها نیز عمدتا در داستان ها تحقق یافته اند. فهم بخشی از رمز و رازهای زندگی القای مفاهیم تربیتی، اخلاقی و آموزشی دلیل دیگری است که قصه گویی و قصه پردازی را سبب می شود. قصه به سخن یا نوشته هایی از روزگاران قدیم و جدید اطلاق می شود که در آن شخصیت های گوناگون خیالی یا واقعی ماجراهایی می افرینند. قصه ها از روزگاران قدیم برای آموزش، انتقال تجربه ها و تاریخ هر قوم از نسلی به نسل دیگر پدید آمده اند. در این مقاله به تاثیر قصه در آموزش پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

قصه گویی ، مفاهیم تربیتی ، داستان ، الگوبرداری