بررسی جایگاه علم و فناوری در نهج البلاغه

زمانی از علم به قدرت تعبیر می شود که در عمل هویدا شود و موجبات غلبه و پیروزی را فراهم آورد. این علم که با عمل تلفیق یافته، خود را در قالب فناوری نشان می دهد و از همینرو موجبات قدرت را فراهم می آورد. در همین رابطه، حضرت علی(ع) می فرمایند: «اوضع العلم ما وقف علی اللسان، و ارفعه ما ظهر فی الجوارح و الارکان»( حکمت ۹۲) یعنی بی ارزشترین علمها، علمی است که تنها بر زبان متوقف شود (و هرگز در عمل ظاهر نگردد) و پرارزشترین علمها، علمی است که در اعضا و جوارح آشکار گردد (و دارندهاش آن را در زندگی خود به کار بندد). این مقاله که در راستای پاسخ به سوال جایگاه علم و فناوری در نهج البلاغه چگونه است؟ و با هدف بررسی جایگاه علم و فناوری در نهج البلاغه انجام شده است. با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی و با استناد به مطالعات و تحقیقات انجام شده در گذشته و همچنین تکیه بر سخنان امام علی (ع) در نهج البلاغه انجام شده است. و نتایج بیانگر این است که در متون دینی همواره مسلمانان به سوی علم و علم اندوزی فرا خوانده شده اند و این علم پایانی ندارد و همواره بشر را به سوی سعادت رهنمون ساخته است. در نگاه اسلام و نهج البلاغه، سعادتبخشی این علم مشروط به دو نکته است. اول اینکه این علم هماهنگ با ایمان باشد تا بتواند به انسان توان پرواز عطا کند و دوم اینکه با عمل تلفیق یابد تا بتواند به فناوری منجر شده و سبب قدرت گردد.

کلیدواژه ها:

اسلام ، جایگاه ، علم ، فناوری ، نهج البلاغه