خودکارآمدی، خود افشایی هیجانی و بهزیستی روانشناختی در سالمندان

هدف پژوهش مقایسه سطح خودکارآمدی، خودافشایی هیجانی و بهزیستی روانشناختی در سالمندان ساکن منزل و آسایشگاه. روش این مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع علی-مقایسه ای بر روی ۶۰ سالمند (۳۰ نفر ساکن منزل و ۳۰ نفر ساکن آسایشگاه) شهر اهواز در سال ۱۳۹۷ انجام شد. نمونه گیری به روش در دسترس صورت گرفت و داده ها با استفاده از پرسشنامه های خودکارآمدی شرر، خودافشایی هیجانی اسنل و بهزیستی روانشناختی ریف جمع آوری شد. تحلیل داده ها با آزمون واریانس چندمتغیره (MANOVA) انجام شد. نتایج نشان داد بین دو گروه در متغیرهای خودافشایی هیجانی و بهزیستی روانشناختی (شامل تمام مولفه ها) تفاوت معناداری وجود دارد (p<۰.۰۰۱)، در حالی که در خودکارآمدی تفاوت معناداری مشاهده نشد. سالمندان ساکن منزل سطح بالاتری از شادی و آرامش را گزارش کردند، در حالی که سالمندان ساکن آسایشگاه سطوح بالاتری از افسردگی، عصبانیت، اضطراب و حسادت نشان دادند. در متغیرهای ترس و بی حسی تفاوت معناداری بین دو گروه وجود نداشت. نتیجه گیری: یافته ها حاکی از تاثیر معنادار محیط زندگی بر سلامت روانی سالمندان است که لزوم توجه ویژه به کیفیت محیط زندگی و طراحی برنامه های حمایتی را برجسته می سازد.

کلیدواژه ها:

سالمند ، خودکارآمدی ، خود افشایی هیجانی ، بهزیستی روانشناختی