بررسی اهمیت تدریس به روش ایفای نقش و تئاتر درسی در بهبود مهارت های اجتماعی دانش آموزان ابتدایی

روش های فعال تدریس مانند ایفای نقش و تئاتر درسی به عنوان ابزارهای موثری در بهبود مهارت های اجتماعی دانش آموزان ابتدایی شناخته می شوند. این مقاله با هدف بررسی تاثیر این روش ها بر رشد مهارت های ارتباطی، همکاری گروهی، اعتمادبه نفس و حل مسئله در دانش آموزان مقطع ابتدایی انجام شده است. پژوهش حاضر با استفاده از روش مرور نظام مند مطالعات تجربی و تحلیل کیفی برنامه های آموزشی مبتنی بر نمایش، نشان می دهد که تدریس به شیوه های خلاقانه ای مانند ایفای نقش و تئاتر درسی، نه تنها مشارکت فعال دانش آموزان را افزایش می دهد، بلکه به آن ها کمک می کند تا هیجانات خود را بهتر مدیریت کنند، دیدگاه دیگران را درک نمایند و در موقعیت های مختلف اجتماعی رفتارهای مناسب از خود نشان دهند. یافته ها حاکی از آن است که این روش ها با ایجاد فضایی شاد و تعاملی، زمینه ساز تقویت هوش هیجانی، خلاقیت و مهارت های کلامی در دانش آموزان می شوند. این مطالعه بر ضرورت به کارگیری روش های نمایشی در برنامه درسی مدارس ابتدایی تاکید کرده و پیشنهاد می کند که معلمان با طراحی سناریوهای آموزشی جذاب و متناسب با سن دانش آموزان، به پرورش مهارت های اجتماعی آنان کمک کنند.

کلیدواژه ها:

ایفای نقش ، تئاتر درسی ، مهارت های اجتماعی