نقش برنامه های آموزش تلفیقی در بهبود مهارت های اجتماعی دانش آموزان اوتیسم

برنامه های آموزشی یکپارچه نقش مهمی در افزایش مهارت های اجتماعی دانش آموزان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) ایفا می کند. این برنامه ها مداخلات رفتاری فردی را با استراتژی های کلاس درس فراگیر ترکیب می کنند تا تعامل اجتماعی، ارتباط و روابط همسالان را تقویت کنند. آموزش مهارت های اجتماعی در محیط های یکپارچه معمولا شامل آموزش به کودکان می شود که چگونه مکالمه ها را شروع و حفظ کنند، به اشتراک بگذارند، نوبت بگیرند و به طور مناسب در زمینه های اجتماعی پاسخ دهند. تحقیقات نشان می دهد که چنین مداخلاتی باعث افزایش فراوانی، مدت و کیفیت تعاملات اجتماعی بین دانش آموزان مبتلا به اوتیسم و ​​همسالان عصبی آنها می شود. علاوه بر این، برنامه های یکپارچه اغلب از آموزش محیط طبیعی و رویکردهای واسطه گری همتایان استفاده می کنند، که تعمیم مهارت های اجتماعی را در سراسر تنظیمات ترویج می کند. آموزش مهارت های اجتماعی مبتنی بر شواهد با بهبود رفتار متقابل اجتماعی، مشارکت و کاهش رفتارهای اجتماعی مضر مرتبط است. با این حال، اثربخشی این برنامه ها به همکاری مداوم بین مربیان، درمانگران، خانواده ها و همسالان و همچنین رویکردهای فردی متناسب با نیازهای منحصر به فرد هر دانش آموز بستگی دارد. علی رغم برخی محدودیت ها مانند مدت زمان مداخله کوتاه و حجم نمونه کوچک در مطالعات، برنامه های آموزشی یکپارچه همچان یک راه امیدوارکننده برای حمایت از رشد اجتماعی دانش آموزان مبتلا به اوتیسم است که در نهایت باعث افزایش اعتماد به نفس، استقلال و موفقیت بلندمدت آن ها در محیط های اجتماعی می شود.

کلیدواژه ها:

اختلال طیف اوتیسم ، آموزش تلفیقی ، آموزش مهارت های اجتماعی ، کلاس های درس فراگیر ، تعامل با همسالان