نقش آمایش سرزمین در کاهش مخاطرات طبیعی

برنامه ریزی آمایش سرزمین به عنوان یک راهبرد علمی و مدیریتی، نقش مهمی در کاهش اثرات مخاطرات طبیعی مانند زمین لرزه، سیل و خشکسالی ایفا می کند. این پژوهش با رویکرد مروری و استفاده از منابع کتابخانه ای، مقالات علمی و پایگاه های معتبر، به بررسی تاثیر آمایش سرزمین در کاهش این مخاطرات پرداخته است. یافته ها نشان می دهند که در حوزه زلزله، آمایش سرزمین از طریق شناسایی مناطق پرخطر، مقاوم سازی زیرساخت ها، هدایت توسعه شهری به نواحی ایمن و ارتقای آگاهی عمومی، در کاهش خسارات موثر است. در زمینه سیل، این برنامه ریزی با مدیریت جریان آب، احداث سد و تالاب، ساماندهی کاربری اراضی و توسعه سامانه های هشدار، به مهار و کاهش آسیب ها کمک می کند. همچنین در مواجهه با خشکسالی، اجرای کشاورزی پایدار، بهبود مدیریت منابع آب، تقویت پوشش گیاهی و ایجاد زیرساخت های ذخیره سازی، از اقدامات کلیدی در چارچوب آمایش سرزمین به شمار می روند. نتایج پژوهش تاکید می کند که آمایش سرزمین، با سازمان دهی فضا و منابع و اجرای سیاست های هماهنگ، می تواند به افزایش تاب آوری جوامع و تحقق توسعه پایدار در برابر بلایای طبیعی منجر شود.

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، مخاطرات ، سیل ، زلزله ، خشکسالی