بررسی تجربی و عددی فرآیند تراش-فرز بر روی فولاد ۱.۷۲۲۵

تراش-فرز یک فرآیند جدید است که از عملیات تراش و فرز به صورت همزمان استفاده می کند، به گونه ای که ابزار و قطعه به طور همزمان دوران می بیند. این فرآیند توانایی گسترده ای در برش سطوح منحنی و پیچیده دارد. موضوع اصلی این مطالعه، بررسی تجربی و عددی اثر تغییرات پارامترهای مستقل کاری از جمله سرعت دورانی قطعه، سرعت دورانی ابزار و نرخ پیشروی ابزار بر پارامترهای وابسته برشی مانند نیروی برش و انرژی مخصوص است. نتیجه این است که، طبق آزمایش های تجربی و مطالعات عددی، افزایش نرخ پیشروی ابزار باعث افزایش نیروهای برشی می شود و انرژی مخصوص برش را کاهش می دهد. طبق آزمایش های تجربی، افزایش سه برابری نرخ پیشروی ابزار باعث افزایش نیروی برشی حاصله حدود ۲.۳ برابر و کاهش انرژی مخصوص برش حدود ۲۷ درصد می شود. یک مطالعه عددی در نرم افزار آباکوس نشان می دهد که افزایش ۲.۷ برابری نیروی برشی حاصله و کاهش ۴ درصدی انرژی مخصوص برشی در اثر افزایش تقریبا سه برابری نرخ پیشروی ابزار را دنبال می کند.

کلیدواژه ها:

تراش-فرز ، انرژی مخصوص برش ، پایانه سطح ، نیروی برش ، نرم افزار آباکوس