توسعه داوری در دعاوی ورود ثالت و متقابل

با توسعه روابط اجتماعی میان اشخاص و انجام معاملات متعدد در سطح ملی و بین المللی ممکن است بین منافع افراد تزاحمی به وجود آید که باعث طرح دعاوی و خواسته های متعدد میشود. یکی از روشهای حل اختالف میان اشخاص، داوری میباشد که داوری یا به صورت قرارداد مستقل یا به صورت شرط ضمن عقد منعقد می شود. در روش حل اختالف توسط داور ممکن است اشخاص ثالثی وارد دعوا شوند یا خواسته های طرفین دعوا متفاوت شود که در این صورت با ید به نقش داور به عنوان مرجع حل اختالف در دعاوی جدید بپردازیم. دعوای متقابل و ورود ثالث به دعوای داوری میتواند چالش های حقوقی از لحاظ نحوه قانونگذاری، شرایط ایراد دعوای متقابل، حقوق ثالث، حدود اختیارات ثالث و مانند آنها ایجاد نماید. بنابراین هدف ما در این مقاله تبیین دعوای ورود ثالث و متقابل در مواردی که شیوه حل اختالف بر اساس داوری می باشد، است. روش تحقیق در این مقاله روش توصیفی تحلیلی است که با استفاده از منابع کتابخانهای به گرداور ی اطلاعات پرداخته شد. یافتههای تحقیق حاکی از این است که با توجه به خصوصیات داوری در مورد محرمانگی شاید در بدو ا مر این موضوع به ذهن متبادر شود که نتوان دعوای ورود ثالث و متقابل را در داوری پذیرفت؛ اما با تصویب قوانینی در این حوزه دعو ای ورود ثالث در جلسات داوری پذیرفته شد و همچنین در مورد دعوای متقابل پذیرش آن در داوری منوط به این است که در محدوده قرداد یا شرط داروی باشد و در مورد شرایط پذیرش طرح دعوای متقابل در جریان داوری باید به مقررات آیین دادرسی مدنی توجه نمود.

کلیدواژه ها:

داوری ، ورود ثالت ، دعوای متقابل ، توسعه داوری