بررسی عوامل موثر در طراحی بهینه سازه های شهری با رویکرد افزایش تاب آوری در پروژه های شهرداری

با رشد سریع شهرنشینی و پیچیدگی های روزافزون در مدیریت پروژه های عمرانی، لزوم بازنگری در شیوه های سنتی ساخت و ساز و بهره گیری از فناوری های نوین بیش از پیش احساس می شود. این پژوهش با هدف بررسی و تحلیل تاثیر به کارگیری فناوری های هوشمند در پروژه های عمرانی شهری، با تمرکز بر کاهش هزینه ها، ارتقای بهره وری و افزایش تاب آوری پروژه ها انجام شده است. یافته ها نشان می دهند که استفاده از سیستم های هوشمند و صنعتی سازی فرایند ساخت، منجر به کاهش چشمگیر هزینه های نیروی انسانی، مصالح و ضایعات شده است؛ به طوری که در مقایسه با روش های سنتی، کاهش هزینه ای تا بیش از ۳۰ درصد در برخی مولفه ها مشاهده می شود. همچنین، اتوماسیون، استفاده از قطعات پیش ساخته و به کارگیری فناوری های دیجیتال مانند مدل سازی اطلاعات ساختمان (BIM) و سیستم های مدیریت هوشمند، باعث بهبود زمان بندی، کاهش خطاهای اجرایی و افزایش کیفیت نهایی پروژه ها شده اند. از منظر کیفی نیز، مصاحبه با مدیران پروژه ها و پیمانکاران نشان داده است که موفقیت در پیاده سازی این فناوری ها وابسته به ارتقای مهارت نیروی انسانی، آموزش مستمر، و ایجاد فرهنگ سازمانی مبتنی بر پذیرش فناوری است. به علاوه، هماهنگی میان بخشی، پشتیبانی مدیریتی و تخصیص منابع کافی، از جمله عوامل کلیدی در تسهیل فرآیند هوشمندسازی پروژه های شهری محسوب می شوند. این یافته ها موید آن است که تنها بهره گیری از فناوری به تنهایی کافی نیست، بلکه باید هم زمان با توسعه سخت افزار و نرم افزار، به ارتقاء زیرساخت های انسانی و سازمانی نیز توجه شود. تحلیل آماری داده ها و مقایسه بین پروژه های اجراشده با رویکرد سنتی و هوشمند، بیانگر آن است که سیستم های هوشمند نه تنها منجر به بهبود شاخص های اقتصادی می شوند، بلکه با کاهش مصرف منابع و بهینه سازی زمان اجرا، اثرات مثبت زیست محیطی نیز به همراه دارند. همچنین، تاب آوری پروژه ها در برابر چالش های اجرایی، نوسانات بازار و بحران های محیطی افزایش یافته و این امر، نشان دهنده ظرفیت بالقوه فناوری های نوین در تقویت پایداری شهری است. در مجموع، این تحقیق نشان می دهد که عبور از الگوهای سنتی و حرکت به سوی مدیریت هوشمند پروژه های شهری، راهبردی موثر برای افزایش بهره وری، کاهش هزینه ها، و دستیابی به توسعه پایدار شهری است. برای تحقق کامل این تحول، تدوین سیاست های حمایتی، سرمایه گذاری در آموزش و نهادینه سازی فرهنگ نوآوری در ساختارهای شهرداری و نهادهای اجرایی، ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری سازه های شهری ، طراحی بهینه ، پروژه های شهرداری ، پایداری شهری ، مدیریت بحران ، ساخت وساز هوشمند