دورکاری و نقش آن بر رفتار شهروندی سازمانی با استفاده از ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی

دورکاری یکی از مفاهیم مدیریتی نوین است که با پیشرفت فناوری و تغییر سبک زندگی افراد، به یکی از ارکان اصلی سازمان های امروزی تبدیل شده است. این روش به کارکنان اجازه می دهد که بدون حضور فیزیکی در محل کار، وظایف خود را از طریق ابزارهای دیجیتالی و ارتباطی انجام دهند. دورکاری علاوه بر کاهش هزینه های عملیاتی برای سازمان ها مثل اجاره دفاتر و تجهیزات فیزیکی، به کارکنان نیز امکان می دهد که در محیطی دلخواه و منعطف تر کار کنند؛ عاملی که می تواند بهره وری و رضایت شغلی آنان را افزایش دهد. همچنین، این روش به سازمان ها کمک می کند تا بتوانند بهترین استعدادها را بدون محدودیت جغرافیایی جذب کرده و تیم هایی متنوع تر و قدرتمندتر ایجاد کنند. اهمیت دورکاری در دنیای کنونی را می توان در قابلیت انعطاف پذیری آن به ویژه در شرایط چالش برانگیز مانند پاندمی ها یا بحران های اقتصادی مشاهده کرد. سازمان ها با بهره گیری از دورکاری می توانند از وقفه در فعالیت های خود اجتناب کرده و به ارائه خدمات به مشتریان ادامه دهند. علاوه بر این، دورکاری موجب بهبود توازن کار و زندگی برای کارکنان می شود و استرس ناشی از رفت و آمدهای طولانی یا ساعات کاری غیر انعطاف پذیر را کاهش می دهد. با این حال، برای موفقیت در دورکاری، سازمان ها نیازمند به استراتژی های مدیریت موثر و ابزارهای ارتباطی قوی هستند تا بتوانند تعاملات تیمی، نظارت بر عملکرد و فرهنگ سازمانی را حفظ کرده و به اهداف خود دست یابند. دورکاری می تواند تاثیرات معناداری بر رفتار شهروندی سازمانی (OCB) داشته باشد. از یک سو، دورکاری با کاهش تعاملات حضوری ممکن است به کاهش برخی از رفتارهای داوطلبانه مثبت مانند همکاری اجتماعی و کمک به همکاران منجر شود، چرا که فرصت های ارتباط مستقیم و ایجاد روابط کاری کاهش می یابد. از سوی دیگر، اگر سازمان ها به درستی فرهنگ سازمانی خود را تقویت کرده و حمایت های لازم را از کارکنان دورکار فراهم کنند، این نوع کار می تواند حس تعهد، تعلق و مسئولیت پذیری در کارکنان را افزایش دهد. این امر می تواند رفتارهای شهروندی سازمانی را به شکل دیگری، مثلا از طریق مشارکت در گروه های آنلاین یا ارائه ایده های نوآورانه در فضای مجازی، تقویت کند. به طور کلی، نقش مدیریت در ایجاد تعادل میان این عوامل

کلیدواژه ها:

دورکاری ، رفتار شهروندی سازمانی ، انعطاف پذیری ، ارتباطات سازمانی