تاثیر هوش مصنوعی بر رشد تحصیلی دانش آموزان

ادغام فناوری هوش مصنوعی در نظام آموزشی، موجب دگرگونی در فرایند یادگیری آکادمیک شده و فرصت ها و چالش هایی را برای رشد تحصیلی دانشجویان به همراه داشته است. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر فناوری های هوش مصنوعی بر فرایندهای یادگیری و عملکرد آموزشی دانشجویان می پردازد و در این مسیر، نگرش ها و چالش های مرتبط با پذیرش این فناوری را مورد توجه قرار می دهد. این مطالعه در دانشگاه ملی علوم و فناوری پلی تکنیک بخارست و با مشارکت دانشجویان سال دوم که تجربه مستقیم از محیط های یادگیری مبتنی بر هوش مصنوعی داشتند، انجام شد. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، ۸۵ دانشجو انتخاب شدند تا ارتباط موضوعی حفظ شود. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه ای ساختاریافته شامل ۱۱ سوال بود؛ هفت پرسش بسته برای سنجش نگرش، میزان استفاده و اثربخشی ابزارهای هوش مصنوعی، و چهار پرسش باز برای بررسی تجربه ها، انتظارات و دغدغه های شرکت کنندگان. داده های کمی با استفاده از محاسبه فراوانی و درصد تحلیل شدند و داده های کیفی از طریق تحلیل تماتیک، با رویکردهای عمودی (پاسخ های فردی) و افقی (تحلیل میان داده ای) بررسی گردیدند. نتایج نشان داد که هوش مصنوعی مزایای قابل توجهی نظیر یادگیری شخصی سازی شده، بهبود عملکرد تحصیلی و افزایش تعامل دانشجویان را به همراه دارد. با این حال، چالش هایی همچون اتکای بیش از حد به فناوری، تضعیف مهارت های تفکر انتقادی، تهدیدهای مرتبط با حریم خصوصی داده ها و افزایش تخلفات علمی نیز شناسایی شد. یافته ها بر ضرورت تدوین چارچوبی ساختارمند برای ادغام هوش مصنوعی در آموزش، همراه با دستورالعمل های اخلاقی، تاکید می کنند تا بهره گیری موثر و مسئولانه از این فناوری تضمین شود. در نهایت، اگرچه هوش مصنوعی ظرفیت بالایی برای ارتقای کارایی یادگیری و عملکرد تحصیلی دارد، پیاده سازی موفق آن نیازمند توجه به ملاحظاتی چون دقت، مشارکت شناختی و پیامدهای اخلاقی است. اتخاذ رویکردی متوازن برای فراهم سازی تجربه های آموزشی عادلانه، اثربخش و مسئولانه در محیط های مبتنی بر هوش مصنوعی ضروری است.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی در آموزش ، رشد تحصیلی ، یادگیری شخصی سازی شده ، فناوری آموزشی ، مشارکت دانشجویان ، تفکر انتقادی