بررسی تاثیر رهبری دیجیتال بر رفتار کاری نوآورانه کارکنان فرمانداری شهرستان محمودآباد: تبیین نقش میانجهت گیری یادگیری و نقش تعدیل گر تبادل رهبر-عضو

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر رهبری دیجیتال بر رفتار کاری نوآورانه کارکنان فرمانداری شهرستان محمودآباد با توجه به نقش می انجی جهت گیری یادگیری و نقش تعدیل گر تبادل رهبر-عضو بود که به روش توصیفی پیمایشی با طرح همبستگی انجام شد. جامعه آماری مورد بررسی شامل کلیه کارکنان فرمانداری، بخشداری های تابعه و دهیاری های شهرستان محمودآباد بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تمام ۱۱۶ نفر برآورد شدند. در نهایت از روش نمونه گیری کل شمار در دسترس برای جمع آوری داده ها استفاده شد. ابزار اندازه گیری شامل مقیاس های رهبری دیجیتال از اولوتاس و ارسالن (۲۰۱۷)؛ جهت گیری یادگیری از ابوبکر و زکریا (۲۰۲۰)؛ تبادل رهبر-عضو از گرین و اول بین (۱۹۹۵)؛ رفتار کاری نوآورانه از دی یونگ و دن هارتوگ (۲۰۱۰) بود که ضرایب آلفای کرونباخ آنها بالاتر از ۰.۷۰ به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS۲۵ در سطح توصیفی برای فراوانی، میانگین و انحراف معیار و در سطح استنباطی آزمون های همبستگی و تعیین رابطه بین متغیرها از معادلات ساختاری با نرم افزار SmartPLS۳ بهره گرفته شد. نتایج آزمون فرضیه ها نشان داد که رهبری دیجیتال بر رفتار کاری نوآورانه و جهت گیری یادگیری تاثیر مثبت و معنی داری دارد و همچنین، تاثیر مثبت و معنی داری جهت گیری یادگیری بر رفتار کاری نوآورانه تایید شد. علاوه براین، جهت گیری یادگیری در رابطه بین رهبری دیجیتال با رفتار کاری نوآورانه کارکنان فرمانداری شهرستان محمودآباد نقش میانجیگری ایفا می کند. در نهایت مشخص شد که تبادل رهبر-عضو به عنوان یک متغیر تعدیل گر، تاثیر رهبری دیجیتال بر جهت گیری یادگیری و رفتار کاری نوآورانه کارکنان را تقویت می کند.

کلیدواژه ها:

رهبری دیجیتال ، جهت گیری یادگیری ، تبادل رهبر-عضو ، رفتار کاری نوآورانه ، کارکنان