نقش فناوری های نوین عمران و سازه در ارتقاء توسعه پایدار شهری: مروری نظری

این مقاله به بررسی تاثیرات صنعت ساخت و ساز بر پایداری محیط زیست با تاکید بر تغییرات آب و هوایی و استفاده از تکنولوژی های نوین پرداخته است. در این تحقیق، از روش های نظری و تحلیل متون علمی برای جمع آوری داده ها و تجزیه و تحلیل آن ها استفاده شده است. نگارنده به بررسی روابط متقابل بین صنعت ساخت و ساز و ابعاد مختلف پایداری، از جمله اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی پرداخته اند. هدف اصلی این تحقیق شناسایی و بررسی راهکارهای موثر برای کاهش اثرات منفی صنعت ساخت و ساز بر محیط زیست و پیشبرد توسعه پایدار است. نتایج نشان می دهد که صنعت ساخت و ساز به دلیل مصرف بالای منابع طبیعی و تولید زباله های غیرقابل بازیافت یکی از بزرگ ترین عوامل تخریب محیط زیست است. به علاوه، تغییرات اقلیمی ناشی از فعالیت های این صنعت، نظیر افزایش دما و وقوع پدیده های طبیعی ناشی از آن، به تغییر در روش های ساخت و ساز و انتخاب مصالح سازگار با محیط زیست منجر شده است. استفاده از فناوری های نوین، مانند مدل سازی اطلاعات ساختمان (BIM) و اینترنت اشیاء (IoT)، در بهینه سازی مصرف انرژی و کاهش زباله های ساختمانی تاکنون نتایج مثبتی داشته است. این پژوهش نقاط قوت و ضعف روش های جاری در صنعت ساخت و ساز را شناسایی کرده و گام های لازم برای ارتقای استانداردهای پایدار را ارائه می دهد. با توجه به روندهای جهانی، مقاله توصیه می کند که دولت ها و شرکت های سازنده به سمت ایجاد سیستم های پایدار و سبز حرکت کنند و از پژوهش های علمی حمایت کنند. با این رویکرد، صنعت ساخت و ساز می تواند نقش موثری در بهبود شرایط زیست محیطی ایفا کند و به توسعه پایدار کمک نماید.

کلیدواژه ها:

فناوری های نوین ، عمران و سازه ، توسعه پایدار ، شهر