عدالت سازمانی؛ محرک پنهان نوآوری در مدیریت شهری

در دنیای پویای امروز، سازمان های شهری برای حفظ اثربخشی و پاسخ گویی به نیازهای روزافزون شهروندان، نیازمند نوآوری در ساختار و رفتارهای شغلی خود هستند. این مقاله با هدف بررسی نقش عدالت سازمانی در ارتقاء رفتارهای کاری نوآورانه در سازمان های شهری، به ویژه شهرداری ها، تدوین شده است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامههای استاندارد بود. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان شهرداری رشت و حجم نمونه ۳۰۰ نفر بوده که با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای تحلیل داده ها از مدل معادلات ساختاری (SEM) در نرم افزار SmartPLS استفاده گردید. یافته ها نشان داد که عدالت سازمانی تاثیر مستقیم و معناداری بر رفتار نوآورانه دارد (ضریب مسیر = ۰.۵۱ و ۰.۰۱P < )، همچنین نتایج نشان دادکه عدالت سازمانی تاثیر مثبتی بر اشتراک دانش دارد (β = ۰.۶۴ و ۰.۰۱P <). این نتایج تاکید دارند که تقویت عدالت سازمانی، به ویژه در ابعاد توزیعی، رویه ای و تعاملی، می تواند بستر نوآوری و خلاقیت را در سازمان های شهری فراهم کند و شهرداری ها را در مسیر توسعه پایدار هدایت نماید.

کلیدواژه ها:

عدالت سازمانی ، رفتار نوآورانه ، اشتراک دانش ، مدیریت شهری ، توسعه پایدار