شناسایی شاخص ها، الگوها و مدل های بعد اجتماعی توسعه پایدار شهری

مفهوم توسعه پایدار اجتماعی به عنوان ابزاری کلیدی برای بهبود کیفیت زندگی و تعاملات انسانی، به ویژه در زمینه رفاه اجتماعی و عدالت اجتماعی، اهمیت فزاینده ای یافته است. این مقاله ضمن بیان مفهوم توسعه پایدار اجتماعی و تاریخچه پیدایش آن، به بررسی پیشینه مطالعات پیرامون توسعه پایدار اجتماعی، بیان نظریات و دیدگاه های مختلف در این زمینه می پردازد. همچنین با معرفی مدل ها و سناریوهای توسعه پایدار اجتماعی، روش های تحلیلی و پیش بینی کننده ای که الگوهای تحقق اهداف اجتماعی، اقتصادی و محیطی را بررسی می کند ارائه می دهد. مساله اصلی در این پژوهش، نارسایی ها و چالش های موجود در شناسایی و ارزیابی شاخص های اجتماعی توسعه پایدار است که می تواند منجر به عدم تحقق اهداف آن گردد. آسیب شناسی این مشکل شامل ضعف در مشارکت اجتماعی، کمبود سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی و ناکارآمدی نهادها است. در این راستا، راهبردهای پیشنهادی شامل تقویت نهادسازی و حمایت از فرآیندهای مشارکتی، بهبود شفافیت و پاسخگویی در نهادهای عمومی و ایجاد ساز و کارهای موثر برای افزایش اعتماد اجتماعی می باشد. شناسایی شاخص های اجتماعی همچون مشارکت اجتماعی، سرمایه اجتماعی و نهادسازی به عنوان ابزارهای ارزیابی، می تواند به تحقق توسعه پایدار کمک کند. همچنین این پژوهش در صدد است با ارائه راهکارهایی مناسب، نقشی موثر در تبیین و افزایش پایداری اجتماعی در جوامع ایفا کند.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار اجتماعی ، سرمایه اجتماعی ، ریسک سرمایه گذاری اجتماعی ، اعتماد اجتماعی ، مشارکت اجتماعی