خیابان های زنده و تنفس پذیر: رویکردی نوین در طراحی شهری انعطاف پذیر

فضاهای شهری، به ویژه خیابان ها، نقش فراتر از مسیرهای ارتباطی را در شهرها ایفا می کنند و بستری برای تعاملات اجتماعی، فعالیت های اقتصادی و ارتقای کیفیت زیست شهری فراهم می آورند. در دهه های اخیر، خودرومحوری و توسعه زیرساخت های حمل ونقل موتوری موجب کاهش کیفیت زیست پذیری خیابان ها شده است. این پژوهش، با تاکید بر مفاهیم خیابان های زنده و تنفس پذیر، به بررسی اصول طراحی انعطاف پذیر در بهبود کیفیت محیطی و پویایی اجتماعی خیابان های شهری می پردازد. روش تحقیق این مطالعه به صورت تحلیلی-توصیفی و مبتنی بر تحلیل اسنادی است و با بررسی نمونه های موردی موفق در سطح جهانی، تلاش می کند راهکارهایی برای بهبود طراحی خیابان ها ارائه دهد. نتایج نشان می دهد که خیابان های زنده از طریق پیاده مداری، تنوع کاربری ها و طراحی انسان محور، سرزندگی و تعاملات اجتماعی را افزایش می دهند، درحالی که خیابان های تنفس پذیر با بهره گیری از رویکردهای اکولوژیک، توسعه فضاهای سبز و فناوری های پایدار، به کاهش آلودگی و بهبود کیفیت هوا کمک می کنند. درنهایت، ادغام این دو مفهوم با طراحی انعطاف پذیر، چارچوبی جامع برای ایجاد خیابان های پایدار و انطباق پذیر ارائه می دهد که هم زمان با پاسخگویی به نیازهای متغیر شهری، ارتقای کیفیت زندگی شهروندان را نیز محقق می سازد.

کلیدواژه ها:

خیابان های تنفس پذیر ، پیاده مداری ، تعاملات اجتماعی ، پویایی اقتصادی ، پایداری شهری