فضیلت احترام به معلم و ارتباط آن با پیشرفت تحصیلی

احترام به معلم به عنوان یکی از والاترین ارزش های اخلاقی و دینی در حیات فردی و اجتماعی، نقش اساسی در تحقق تربیت متعالی انسان و ارتقاء کیفیت نظام تعلیم و تربیت دارد. آموزه های قرآنی و روایی، بزرگداشت جایگاه معلم را نه تنها یک وظیفه اخلاقی، بلکه عامل رشد معنوی و علمی دانش آموزان معرفی کرده اند؛ چنان که قرآن کریم بر رفعت مقام دانش و دانشمند تاکید می ورزد و ائمه اطهار(ع) احترام به معلم را شرط دریافت برکات علم می دانند. یافته های پژوهش های روان شناسی تربیتی نیز نشان می دهد که احترام و تکریم متقابل میان دانش آموز و معلم، منجر به افزایش عزت نفس، انگیزش درونی، تعلق مدرسه ای، خودتنظیمی و اعتماد به نفس تحصیلی دانش آموزان می شود و به شکل مستقیم و غیرمستقیم موجبات پیشرفت تحصیلی آنان را فراهم می آورد. از سوی دیگر، رفتار محترمانه دانش آموزان با معلمان، موجب ارتقاء انگیزه، مسئولیت پذیری و کیفیت تدریس در معلمان گردیده و فرایند یاددهی-یادگیری را هدفمند و اثربخش می سازد. بنابراین، احترام به معلم، یک رفتار صرفا فردی نیست، بلکه راهبردی فرهنگی و تربیتی است که نقش تعیین کننده ای در تحقق اهداف آموزشی، رشد شخصیت علمی و معنوی دانش آموز و سربلندی جامعه دارد. توجه مستمر به فضیلت احترام به معلم، می تواند بستری مناسب برای پرورش نسل های دانا، متعهد و موفق در همه عرصه های علمی و اخلاقی فراهم آورد.واژگان کلیدی: احترام به معلم،فضیلت اخلاقی،پیشرفت تحصیلی، تعلیم و تربیت اسلامی، روان شناسی تربیتی،انگیزش دانش آموز.