تاثیر حاد دوزهای مختلف تائورین بر عملکردهای بدنی و شناختی در مردان سالمند

اهداف: پژوهش حاضر با هدف بررسی آثار حاد دوزهای پایین و بالای مکمل تائورین بر عملکردهای بدنی و شناختی مردان ۶۰ تا ۶۹ ساله (انحراف استاندارد±میانگین قد، وزن و نمایه توده بدنی به ترتیب ۵.۶ ± ۱۷۲.۴ سانتی متر، ۵.۸ ± ۶۷.۸ کیلوگرم و ۱.۶ ± ۲۲.۸ کیلوگرم بر متر مربع) انجام شد. مواد و روش ها: در این تحقیق متقاطع دوسویه کور، ۱۵ مرد داوطلب در فواصل یک هفته ای به ترتیب تصادفی در سه شرایط مصرف دارونما، دوز پایین مکمل (۱ گرم) و دوز بالای مکمل (۶ گرم) قرار گرفتند. آزمودنی ها در هر سه شرایط، آزمون های ارزیابی تعادل، استقامت عضلانی، آمادگی قلبی تنفسی و عملکرد شناختی را یک ساعت پس از مصرف مکمل یا دارونما اجرا کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها، آزمون-های آنالیز واریانس با اندازه گیری های تکراری و آزمون بونفرونی با سطح آلفای پنج درصد و توان آماری ۸۰درصد اجرا شد. یافته ها: آمادگی قلبی تنفسی و عملکرد شناختی پس از مصرف دوز بالای مکمل به طور معناداری بهتر از شرایط دارونما (به ترتیب: ۰۰۴/۰p= و ۰۰۱/۰>p) و مصرف دوز پایین مکمل (به ترتیب: ۰۰۵/۰p= و ۰۲۰/۰p=) بود؛ اما، تفاوت معناداری بین دوز پایین مکمل و دارونما وجود نداشت. همچنین، امتیاز تعادل و استقامت عضلانی پس از مصرف دوز بالای مکمل نسبت به شرایط دارونما به طور معناداری بهتر بود (به ترتیب: ۰۲۳/۰p= و ۰۰۹/۰p=)؛ اما، بین دیگر شرایط تفاوت معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری: مردان سالمند می توانند برای بهبود عملکردهای بدنی و شناختی، از مکمل تائورین با دوز ۶ گرم استفاده نمایند.

کلیدواژه ها:

تعادل ، استقامت عضلانی ، سالمندی ، عملکرد ورزشی ، مکمل تائورین