مطالعه پدیدارشناسانه آسیب های فردی، فرهنگی و خانوادگی طلاق بر اساس تجارب زیسته زنان مطلقه

هدف پژوهش حاضر بررسی آسیب­ های پس از طلاق بر اساس تجارب زیسته زنان مطلقه بود. رویکرد کیفی و روش پژوهش پدیدارشناسی تاویلی است. سیمای پژوهشی را کلیه ­ی زنان مطلقه استان همدان در ۱۵ سال اخیر تشکیل دادند. روش نمونه ­گیری هدفمند و نمونه پژوهشی ۲۶ نفر بود که بر مبنای اشباع نظری داده ­ها انتخاب شدند. ابزارگردآوری داده ها مصاحبه نیمه ساختار یافته بود، تجزیه و تحلیل داده­ ها در سه مرحله: کد گذاری محوری، کدگذاری باز و کد گذاری انتخابی انجام گرفت و به طور کلی ۱۱۷ مقوله، ۴۸ کدباز و ۱۷ کد محوری بدست آمد. این مقوله­ ها در سه بخش: حیطه فردی با  ۷۴ مقوله، ۳۰ کد باز و ۱۲ کد محوری، حیطه فرهنگی با ۱۵مقوله، ۶ کد باز و ۲ کد محوری و حیطه خانوادگی با ۲۸ مقوله، ۱۲ کد باز و ۳ کد محوری نشان داده شد. جهت اعتیاربخشی به داده ­ها از روش گوبا و لینکلن استفاده شد، نتایج نشان داد: این زنان در زمینه فردی با آسیب­ های رفتاری،  عاطفی، مشکلات اقتصادی، بی برنامه بودن، نگرانی نسبت به آینده، حساسیت و زود رنجی، مشکلات مرتبط با ازدواج مجدد، نگرش منفی به مردها، نگرش منفی به زندگی، در زمینه فرهنگی گرفتار آسیب ­هایی در ارتباط با نگاه منفی اطرافیان و اجتماع ، احساس عدم امنیت در محیط شغلی و محل زندگی و اجتماع و در زمینه خانودگی نیز با مشکلاتی مانند حمایت نشدن از طرف اعضای خانواده، احساس سربار بودن، نگرانی نسبت به وضعیت فرزندان و  آینده آن ­ها و دلتنگی­ های آن ­ها در غیاب پدر، دست به گریبان هستند.

کلیدواژه ها:

آسیب های پس از طلاق ، زنان مطلقه ، تجارب زیسته