مقایسه مدل های شفایافته پارامتری در شناسایی عوامل موثر بر بقای بیماران مبتلا به سرطان تیروئید

سابقه و هدف: سرطان پاپیلاری تیروئید (PTC) شایع ترین نوع سرطان تیروئید است که معمولا پیش آگهی خوبی دارد، اما در برخی بیماران ممکن است عود و پیشرفت بیماری رخ دهد. این مطالعه با هدف بررسی بقای بیماران مبتلا به PTC و عوامل موثر بر آن با استفاده از مدل های آماری، انجام پذیرفت تا درک بهتری از سیر طبیعی بیماری و ارائه درمان های شخصی سازی شده حاصل شود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک تحقیق کوهورت، بر روی ۴۶۹ بیمار مبتلا به سرطان پاپیلاری تیروئید در سال های ۱۹۹۳ تا ۲۰۱۳ میلادی است که داده های آن از پایگاه TCGA استخراج شده است. در این پژوهش، مدل های پارامتری برای تحلیل داده ها و شناسایی عوامل خطر بقای بیماران به کار رفته است. با استفاده از مدل های مختلف، نسبت شفا یافتگی و اهمیت عوامل مختلف شناسایی و کارایی مدل ها با معیارهای آماری مقایسه شده است. یافته ها: از ۴۶۹ بیمار مورد مطالعه، ۱۲۴ نفر (۲۶/۴ درصد) مرد بودند و میانگین سنی بیماران ۱۵.۵۳ ± ۴۸ سال بود. تا پایان مطالعه، ۱۴ نفر (۳ درصد) فوت کردند و نرخ بقای یک، سه، پنج و ده ساله به ترتیب ۹۸/۶، ۹۱/۳، ۸۳/۲ و ۸۳/۲ درصد می باشد. نتایج نشان داد که مدل وایبل آمیخته بهترین عملکرد را در شناسایی عوامل موثر بر بقای بیماران دارد و خطر مرگ زود هنگام در بیماران با مراحل پیشرفته تر بیش تر است، در حالی که زنان و بیمارانی که رادیوتراپی دریافت کرده اند، شانس درمان کامل بیش تری دارند. استنتاج: این مطالعه بر اهمیت انتخاب مدل های شفا در تحلیل داده های بقا تاکید دارد و نشان می دهد که انتخاب مدل باید بر اساس ویژگی های خاص داده ها و اهداف تحقیق صورت گیرد. نتایج حاکی از پیش آگهی مطلوب سرطان پاپیلاری تیروئید و تاثیر عوامل مختلفی مانند سن، جنسیت، درمان رادیوتراپی و محل نئوپلاسم بر بقای بیماران است، که ضرورت رویکردهای درمانی شخصی سازی شده را در این زمینه نمایان می کند.

کلیدواژه ها:

Thyroid cancer ، survival ، mixture cure models ، Weibull cure model ، سرطان تیروئید ، بقا ، مدل های شفا یافته آمیخته ، مدل شفا یافته وایبل