مقایسه شاخص های ارزیابی کننده سلامت دهان و خشکی دهان در دانشجویان مصرف کننده سیگار سنتی و سیگار الکترونیک در دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال ۱۴۰۳

سابقه و هدف: سیگار یکی از اصلی ترین ریسک فاکتورهای موثر بر سلامت دهان و دندان است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه شاخص های پریودنتال، pH بزاق، خشکی دهان و شاخص دندان های پوسیده، از دست رفته و ترمیم شده (DMFT) در دانشجویان مصرف کننده سیگار سنتی و سیگار الکترونیکی در دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال ۱۴۰۳، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی و مقطعی، در مجموع ۱۰۵ دانشجو در سه گروه سیگاری سنتی، سیگاری الکترونیکی، و غیر سیگاری وارد مطالعه شدند. اطلاعات دموگرافیک بیماران از پرونده استخراج شده و معاینه وضعیت دهان و دندان جهت بررسی شاخص لثه (GI)، شاخص پلاک (PI)، شاخص خونریزی به دنبال پروبینگ (BOP) و DMFT انجام گرفت. جهت بررسی خشکی دهان از پرسشنامه ۹ سوالی و برای اندازه گیری pH بزاق، از نوار pH استفاده شد. آنالیز داده ها از طریق نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ انجام شد و سطح معنی داری کم تر از ۰۵/۰ در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین سه گروه از نظر جنسیتی و میانگین مدت مصرف سیگار تفاوت معنی دار وجود داشت (۰/۰۵>P). شاخص GI و PI در گروه سیگار سنتی به شکل معنی داری بیش تر از گروه غیر سیگاری و سیگار الکترونیکی بود (۰/۰۵>P). شاخص BOP در گروه سیگار سنتی به شکل معنی داری کم تر از گروه غیر سیگاری بود (۰/۰۰۹=P). شاخص DMFT در گروه غیر سیگاری به شکل معنی داری کم تر از گروه سیگار سنتی و سیگار الکترونیکی بود (به ترتیب ۰/۰۰۵=P و ۰/۰۰۸=P). در میان شرکت کنندگان ۴/۸ درصد دارای خشکی دهان بودند و بین سه گروه تفاوت آماری معنی دار وجود نداشت. استنتاج: این مطالعه، تاثیر مخرب سیگار سنتی و استفاده از سیگار الکترونیک به عنوان جایگزین کم تر مخرب آن را گوشزد می کند. هم چنین سیگار سنتی و الکترونیکی می توانند اسیدیته بزاق را افزایش دهند.

کلیدواژه ها:

Periodontal indices ، salivary pH ، xerostomia ، DMFT ، electronic cigarettes ، شاخص های پریودنتال ، pH بزاق ، خشکی دهان ، DMFT ، سیگار الکترونیکی