بررسی شیوه ها و تدابیر جلب مشارکت عمومی در پیشگیری از جرایم حاشیه نشینی

حاشیه شهرها بعنوان یکی از مکانهای پرورش بزه کار و گسترش بزه دیده شناخته می شود که نیاز پیشگیری موقعیت مدار محیطی را دوچندان می نماید.پیشگیری از این جرایم نیازمند تعامل و مشارکت نهادهای متولی مبارزه با جرم نظیر شهرداری وسازمان فنی مهندسی به منظور سلب دسترسی و تحقق حاشیه نشینی،نیروی انتظامی به منظور شناسایی مجرمین و در نهایت اتخاذ سیاست های جلب مشارکت عمومی در پیشگیری از جرم دارد. یکی از این موارد کنترل رسمی و غیر رسمی مشارکتهای مردمی است که مهمترین راهبرد در اقدانات پیشگیرانه محسوب می شود. تعیین شناخت دایره مفهومی مشارکت و ارتباط آن میان جرم زدایی و جرم انگاری محیطی موضوعی است که در این نوشتار با رویکردی تحلیلی توصیفی مورد بررسی قرار گرفته است و در پی پاسخ بدین سوال هستیم که راهبردهای مشارکت عمومی در پیشگیری از جرم چیست؟ چنین نتیجه حاصل آمده است که جرایم ناشی از حاشیه شهر با بهره گیری از نظریه مکان های قابل دفاع برای مشارکت شهروندان نیازمند تعامل ارتباط پلیس و مردم، تبیین نهادهای اجتماعی-فرهنگی و مذهبی رابرای ریشه یابی و اموزش دارد. تدابیر مربوط به کاهش ابزار و فرصت ارتکاب جرم برای جرایم خاص با سایر جرایم متفاوت است .برهمین اساس،پیشگیری بعنوان یکی از راهبردهای اساسی در حوزه کنترل اجتماعی جرایم محیطی در بر گیرنده مجموعه راهکارهای مستقیم و غیر مستقیمی است که با هدف ایجاد امکانات و موقعیت های بازدارنده از وقوع جرم نیازمند تدوین سیاست های مدون ومنسجم است.

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، معماری محیطی ، جرایم محیطی ، مشارکت مردمی