مقایسه اثربخشی درمان هیجان مدار و شناخت درمانگری مبتنی بر ذهن آگاهی بر کیفیت خواب در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان هیجان مدار و شناخت درمانگری مبتنی بر ذهن آگاهی بر کیفیت خواب در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بود.

روش پژوهش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری ۲ ماهه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر شهر تهران در سال ۱۴۰۲ بود. در مرحله اول تعداد ۴۵ نفر با نمره ۱۰ و بالاتر در مقیاس اختلال اضطراب فراگیر انتخاب و سپس به شیوه تصادفی ساده در ۲ گروه آزمایش (هر گروه ۱۵ نفر) و یک گروه کنترل (۱۵ نفر) جایگزین شدند. سپس بیماران گروه های آزمایش تحت درمان هیجان مدار و شناخت درمانگری مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد و در لیست انتظار باقی ماند. از مقیاس اختلال اضطراب فراگیر (GAD-۷) اسپیتزر و همکاران (۲۰۰۶) و پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ(PSQI) بویس و همکاران۱۹۸۹ به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تحلیل داده ها از طریق نرم افزار SPSS نسخه ۲۸ با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر انجام شد.

نتایج: نتایج نشان داد هر دو مداخله مذکور تاثیر معناداری بر بهبود کیفیت خواب داشته اند (۰۵/۰>P). نتایج آزمون تعقیبی بن فرونی نشان داد که درمان هیجان مدار تاثیر بیشتری دارد (۰۵/۰>P).

نتیجه گیری: می توان نتیجه گیری کرد که علاوه بر اثربخش بودن هر دو درمان، تقدم استفاده در درمان مشکلات خواب بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر با درمان هیجان مدار است.

کلیدواژه ها:

اختلال اضطراب فراگیر ، کیفیت خواب ، درمان هیجان مدار ، شناخت درمانگری مبتنی بر ذهن آگاهی.