برازش روابط علی- ساختاری اضطراب و افسردگی با عملکرد جنسی با میانجی گری کیفیت خواب در زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع دو

چکیده مقدمه: عملکرد جنسی جزء مهمی از زندگی زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع دو است و تغییر در آن به خصوص در یائسگی، می تواند بر سلامت ایشان تاثیرگذار باشد. عملکرد جنسی این زنان می¬تواند تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار گیرد. هدف از پژوهش حاضر بررسی برازش روابط علی- ساختاری اضطراب و افسردگی با عملکرد جنسی با میانجی¬گری کیفیت خواب در زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش¬ پژوهش: مطالعه حاضر از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل زنان یائسه مبتلا به دبابت نوع ۲ ساکن شهر تهران در سال ۱۴۰۲ بودند. حجم نمونه بر اساس مدل Kline و با روش نمونه گیری در دسترس ۳۰۰ نفر انتخاب شد. ابزار گردآوری داده های پژوهش شامل پرسشنامه عملکرد جنسی زنان، سیاهه افسردگی، سیاهه اضطراب و پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ بود. تحلیل آماری داده ها با استفاده از نرم¬افزار SPSS و AMOS نسخه ۲۸ انجام گرفت. یافته¬ها: یافته¬های پژوهش نشان داد که اثرات مستقیم اضطراب، افسردگی و کیفیت خواب بر عملکرد جنسی معنادار بود. همچنین نتایج نشان داد که کیفیت خواب در رابطه بین اضطراب و افسردگی با عملکرد جنسی نقش میانجی و معنادار دارد. همچنین مدل نهایی پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار بود(۰۳۰/۰=RMSEA و ۰۵/۰>P-value) و ۹۳ درصد عملکرد جنسی به وسیله اضطراب و افسردگی با نقش میانجی کیفیت خواب تبیین می شود. نتیجه¬گیری: بنابراین عملکرد جنسی زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع دو می¬تواند متاثر از اضطراب، افسردگی و کیفیت خواب آنان باشد. لذا نتیجه گیری می¬شود که اضطراب و افسردگی با تاثیرگذاری بر کیفیت خواب موجب نقص در عملکرد جنسی زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع دو می-شود که بر این اساس پیشنهاد می¬شود در مداخلات روانشناختی برای این زنان اقدام به کاهش اضطراب و افسردگی آنان کرد.

کلیدواژه ها:

اضطراب ، افسردگی ، دیابت نوع دو ، عملکرد جنسی ، کیفیت خواب ، یائسگی