بهبود صفات کمی گندم در شرایط تنش خشکی انتهای فصل با کاربرد سالیسیلیک اسید

این پژوهش به بررسی تاثیر محلول پاشی سالیسیلیک اسید (SA) بر تعدیل اثرات تنش خشکی در گندم رقم سیستان در دو منطقه ابرکوه و مهرآباد استان یزد پرداخت تیمارها شامل تنش خشکی در سه سطح آبیاری مطلوب به عنوان شاهد تنش خشکی متوسط و شدید و محلول پاشی سالیسیلیک اسید در چهار غلظت صفر به عنوان شاهد ۰/۵، ۱/۰ و ۱/۵ میلی مولار بودند که در یک آزمایش کرتهای یک بار خرد شده در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار طراحی شدند تنش خشکی به ویژه در ابرکوه به طور معنی داری ارتفاع بوته شاخص سطح برگ وزن هزار دانه تعداد سنبله تعداد دانه در سنبله عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه گندم را کاهش داد و منجر به کاهش شاخص برداشت شد محلول پاشی سالیسیلیک اسید (SA) توانست این اثرات منفی را تا حدی تعدیل کند و موجب افزایش محتوای پرولین گلوتن و پروتئین دانه شود غلظتهای متوسط SA در شرایط تنش خشکی و حتی بدون تنش بهترین عملکرد را داشتند به طور کلی SA با بهبود شرایط فیزیولوژیکی گیاه تحمل گندم به تنش خشکی را افزایش داد

کلیدواژه ها:

گندم تنش ، خشکی ، سالیسیلیک اسید ، پایداری ، امنیت غذایی