مروری بر انواع روش های مدل سازی توزیع رطوبت خاک تحت سامانه های آبیاری قطره ای

طراحی سیستم های آبیاری قطره ای شامل انتخاب ترکیب مناسبی از نرخ دبی قطره چکان و فاصله بین قطره ‍ چکان های آبیاری برای هر مجموعه معینی از خاک، گیاه و شرایط اقلیمی است. طراحی باید به گونه ای باشد که الگوی خیس شدگی و توزیع رطوبت اطراف قطره چکان آبیاری با الگوی رشد ریشه مطابقت داشته باشد. ماهیت چند بعدی جریان آب در خاک، جذب ریشه گیاه و دور آبیاری کوتاه، باعث افزایش پیچیدگی مدل سازی دینامیک رطوبت خاک در سامانه آبیاری قطره ای می شود. اکثر پژوهشگران برای مدل سازی نفوذ از یک منبع آبیاری نقطه ای از روش های حل تحلیلی، نیمه تحلیلی و عددی معادله ریچاردز با شرایط مرزی معین برای طراحی، اجرا و مدیریت سامانه آبیاری قطره ای به دلیل مزایایی که این روش ها نسبت به اندازه گیری های مستقیم دارند، استفاده می کنند. برخی پژوهشگران نیز مدل هایی را بر اساس معادله گرین-آمپت توسعه دادند و یا از مدل های تجربی (بر اساس روش های رگرسیونی و تحلیل ابعادی) و شبکه های عصبی مصنوعی برای توصیف نفوذ از یک منبع آبیاری نقطه ای یا خطی استفاده می کنند. در این مطالعه مروری به بررسی نحوه توزیع رطوبت در خاک تحت سامانه های آبیاری قطره-ای و ارائه روش های مختلف مدل سازی آن، مزایا و معایب این روش ها پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

الگوی خیس شدگی ، تحلیل ابعادی ، توزیع رطوبت ، قطره چکان ، معادله ریچاردز