بررسی تاثیر گرافن اکساید بر تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان به نورون در محیط کشت تمایزی

هدف: نانوذرات می توانند به آسانی از غشای پلاسمایی عبور کنند و از طریق وارد شدن به سلول و اثر بر مسیر سیگنالینگ داخل سلولی و یا از طریق مجتمع شدن در محیط کشت و تشکیل داربست به عنوان سیستم های سازگار و مکانیکی ایده آل برای حمایت از تکثیر و تمایز سلولی در نظر گرفته شوند. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر نانوذره گرافن اکساید بر تمایز عصبی سلول های بنیادی مزانشیمی موشی می باشد. مواد و روش ها: سلول های بنیادی با روش فلاشینگ از مغز استخوان موش استخراج شد. در سه گروه مختلف به مدت ۱۴ روز کشت یافتند. گروه کنترل (سلول های کشت یافته در محیط کشت تمایزی عصبی)، گروه۱ (سلول های کشت یافته در محیط کشت عمومی و حاوی دوز µg/ml ۵/۱ گرافن اکساید) و گروه۲ (سلول های کشت یافته در محیط کشت تمایزی عصبی و حاوی دوز µg/ml ۵/۱ گرافن اکساید). پس از گذشت ۱۴ روز به منظور بررسی سمیت سلولی و میزان تمایز عصبی به ترتیب از تکنیک MTT و ICC استفاده شد. نتایج: براساس یافته های تکنیک ایمونوسیتوشیمی و سمیت سنجی سلولی مشخص شد که هر سه مارکر تمایزی عصبی (Sox۲، Btubulin ІІІ و MAP۲) در گروه ۱ و ۲ همانند گروه کنترل بیان شده و هم چنین گرافن اکساید در دوز مورداستفاده اثرات سمی بر روی سلول ها نداشته است. نتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهد که ترکیبی از گرافن اکساید با محیط کشت عمومی و بدون اضافه کردن هیچ فاکتور رشد عصبی دیگر می تواند همانند گروه کنترل سبب القای بیان پروتئین های مهم دخیل در تمایز نورونی شود.

کلیدواژه ها:

تمایز عصبی ، گرافن اکساید ، سلول بنیادی ، مغز استخوان