ارتقای تاب آوری و سازگاری اجتماعی دانش آموزان مهاجر در مقطع متوسطه از طریق مشاوره گروهی با رویکرد شناختی-رفتاری

مهاجرت، به ویژه در دوران نوجوانی، فرآیندی پیچیده و استرس زا است که می تواند سلامت روان و سازگاری اجتماعی فرد را با چالش های جدی مواجه کند. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر یک برنامه مشاوره گروهی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری (CBT) بر افزایش سطح تاب آوری و بهبود سازگاری اجتماعی دانش آموزان مهاجر افغانستانی در مقطع متوسطه تدوین شده است. دانش آموزان مهاجر اغلب با مسائلی همچون شوک فرهنگی، تبعیض، مشکلات زبانی، و استرس ناشی از وضعیت اقامتی روبرو هستند که این عوامل می توانند منجر به انزوای اجتماعی، افت تحصیلی و کاهش بهزیستی روانشناختی شوند. در این مقاله، ضمن تبیین مبانی نظری تاب آوری و سازگاری اجتماعی، به تشریح ساختار و محتوای جلسات مشاوره گروهی پرداخته می شود. این جلسات بر تکنیک هایی مانند بازسازی شناختی، آموزش مهارت های حل مسئله، مدیریت هیجانات و تقویت شبکه های حمایتی متمرکز است. مرور ادبیات پژوهش نشان می دهد که مداخلات گروهی به دلیل ایجاد حس تعلق، جهان شمولی تجربیات و حمایت همتایان، بستر مناسبی برای توانمندسازی نوجوانان مهاجر فراهم می آورد. نتایج مورد انتظار از این مداخله، افزایش معنادار نمرات تاب آوری و سازگاری اجتماعی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل است که اهمیت به کارگیری رویکردهای روانشناختی ساختارمند در مدارس را برای حمایت از این جمعیت آسیب پذیر برجسته می سازد