مطالعه تحولی و مقایسه نگرش به سالمندی در زنان ۷ تا ۸۰ سال قومیتهای ترک کرد لر فارس و بلوچ جامعه ایرانی

پژوهش حاضر با هدف مطالعه تحولی و مقایسه نگرش به سالمندی در زنان ۷ تا۸۰ سال قومیتهای ترک کرد لر فارس و بلوچ جامعه ایرانی صورت گرفت. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه نگرش به سالمندی شیبانی و همکاران (۱۳۹۶) و جامعه پژوهش شامل تمام زنان رده سنی ۷ تا۸۰ سال قومیتهای ذکرشده بود که با روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۱۵۱۳ نفر انتخاب و در پژوهش شرکت کردند و نتایج آزمون بارتلت کفایت نمونهگیری را تایید کرد. داده های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک راهه مورد بررسی قرار گرفتند و یافته ها در سطح معنیداری ۰۵/۰ نتایج نشان داد که کودکان نسبت به سالمندی نگرش منفیتر و زنان میان سال نسبت به سایر گروهها نگرش مثبت تری داشتند و نگرش بانوان سالمند هم نسبت به سالمندی منفی بود. در عین حال افراد قومیت ترک نگرش مثبت تر و افراد فارس نگرش منفیتری به سالمندی داشتند. یافته ها حاکی از نیاز مداخلات اجتماعی در راستای آگاه سازی افراد در زمینه تغییرات سالمندی و نیاز به بسترسازی مناسب خانوادگی اجتماعی و رفاهی زنان سالمند است، چراکه نگرش منفی افراد میتواند در ضعف در موارد فوق ریشه داشته باشد. همچنین تفاوت در نتایج قومیتها می تواند در فرهنگ و باورهای هر قومیت به سالمندی ریشه داشته باشد که نیازهای مرتبط به آموزش با در نظر گرفتن فرهنگ را برجسته تر میکند.

کلیدواژه ها:

تحول ، نگرش ، سالمندی ، زنان ، قومیت