احساس تنهایی در زنان یائسه سالمند و راههای کاهش آن

یائسگی می تواند به تغییرات روحی و روانی متعددی منجر شود که احساس تنهایی یکی از مهمترین آن هاست. تنهایی به عنوان آگاهی شناختی فرد از ضعف در روابط فردی و اجتماعی توصیف می شود که می تواند احساس غم، پوچی، تاسف و حسرت را به همراه داشته باشد. هدف این مطالعه بررسی احساس تنهایی در زنان سالمند یائسه، شناسایی عوامل موثر بر شدت و تجربه این احساس و ارائه راهکارهایی جهت کاهش اثرات منفی آن است. همچنین، این مطالعه به دنبال یافتن راهکارهای عملی برای بهبود کیفیت زندگی این گروه از زنان از طریق روشهای مداخله ای، توانمندسازی و ارتقای سلامت روانی آن هاست. برای دستیابی به مطالعات مرتبط، از پایگاه های اطلاعاتی SID، Iranmedex، Google Scholar، PubMed، Web of Science و Scopus استفاده شد. از میان ۲۰۰ مقاله که در متن خود شامل یکی از کلیدواژه های یائسگی، سالمندی یا احساس تنهایی بودند، پس از اعمال معیارهای ورود و خروج، ۱۶ مقاله که بین نوامبر ۲۰۰۹ تا سپتامبر ۲۰۲۳ منتشر شده بودند، وارد مطالعه شدند. براساس نتایج به دست آمده از مقالات، سطح تحصیلات و سواد تاثیر قابل توجهی در کاهش احساس تنهایی دارد. علاوه بر این، خاطره گویی، گوش دادن به موسیقی، معنا درمانی، درمان وجودی، خوددلسوزی، مسافرت، پرستاری از راه دور و برقراری ارتباطات اجتماعی از جمله راهکارهایی هستند که می توانند احساس تنهایی را کاهش دهند و به زنان سالمند یائسه کمک کنند تا بهتر با این دوره از زندگی خود سازگار شوند.

کلیدواژه ها:

یائسگی ، سالمندی ، احساس تنهایی