اثربخشی آموزش تنظیم شناختی هیجانی در تابآوری و انعطاف پذیری شناختی زنان سالمند دارای افسردگی

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش تنظیم شناختی هیجانی در تابآوری و انعطاف پذیری شناختی در زنان سالمند دارای افسردگی انجام شد. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل تمام زنان سالمندی بودند که علاوه بر اقامت در مراکز نگهداری همکار در امر پژوهش، تشخیص اختلال افسردگی اساسی دریافت کرده بودند. ۳۰ نفر از افراد دارای شرایط و داوطلب با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه طرح مداخله آموزش تنظیم شناختی هیجانی و گروه کنترل با روش تصادفی ساده گماشته شدند. اجرای مداخله برای افراد گماشته شده در گروه آزمایش ۸ جلسه و به صورت انفرادی بود. برای جمع آوری داده ها از مقیاس تابآوری کانر و دیویدسون و پرسش نامه انعطاف پذیری شناختی استفاده شد. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) و همچنین آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری ۰۵/۰ توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۷ مورد تحلیل قرار گرفتند. مداخله آزمایشی در مقایسه با گروه کنترل، با کنترل اثرات پیش آزمون در سطح معنی داری ۰۵/۰، بر روی متغیرهای وابسته تاثیر معنی داری داشت و نتایج آزمون تعقیبی توکی حاکی اثربخشی معنی دار آموزش تنظیم شناختی هیجانی بر روی هر دو متغیر وابسته در نمونه ی پژوهشی بود. نتایج نشان دادند که آموزش تنظیم شناختی هیجانی در بهبود تابآوری و انعطاف پذیری شناختی زنان سالمند تاثیر مثبت و معناداری داشته است.

کلیدواژه ها:

آموزش تنظیم شناختی هیجانی ، تابآوری ، انعطاف پذیری شناختی ، زنان ، سالمندان