سیاستگذاری های کلان کشور در حوزه سالمندی

سالمندی به عنوان یکی از مهم ترین مسائل اجتماعی قرن حاضر، بسیاری از کشورهای جهان ازجمله ایران را با چالش های جدی مواجه کرده است. کاهش نرخ باروری و افزایش امید به زندگی، به رشد سریع جمعیت سالمندان منجر شده است و این روند در دهه های آینده به یکی از بزرگ ترین چالش ها و در عین حال فرصت های پیش روی جوامع تبدیل خواهد شد. این تغییرات جمعیتی به ویژه بر ابعاد اجتماعی، اقتصادی، بهداشتی، آموزشی و حقوقی تاثیرگذار خواهد بود. در چنین شرایطی، نیاز به سیاستگذاری کالن جامع در حوزه سالمندی بیش از پیش احساس می شود. این سیاست ها باید به گونه ای هماهنگ و یکپارچه تدوین شوند تا قادر به پاسخ گویی به نیازهای متنوع سالمندان باشند. پژوهش حاضر با استفاده از منابع کتابخانه ای، تحلیل اسناد بالادستی و برنامه های توسعه ای کشور، به بررسی اثربخشی سیاست های کنونی ایران در حوزه سالمندی می پردازد و چگونگی توانایی این سیاست ها در تامین نیازهای جمعیت سالمند کشور را تحلیل می کند. همچنین، در این پژوهش به نقش سازمان های مردم نهاد و انجمن های مرتبط در بهبود وضعیت سالمندان و ارتقای کیفیت زندگی آنان پرداخته و راهکارهایی برای تقویت سیاستگذاری و بهبود خدمات حمایتی، بهداشتی و اجتماعی برای این قشر پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

سالمندی ، سیاستگذاری کالن ، کیفیت زندگی سالمندان ایران ، برنامه توسعه