پارادایم آموزشی تاب آور طراحی محیط یادگیری امن برای دانشجویان

در هزاره سوم با افزایش پیچیدگیهای اجتماعی فرهنگی و روانی بسیاری از دانشجویان با تجربیات تروما وارد فضای آموزش عالی می شوند؛ تجربه هایی که تاثیرات عمیقی بر یادگیری، سلامت روان و تاب آوری تحصیلی آنها دارد. پژوهش حاضر با رویکردی میان رشته ای از روانشناسی تربیتی، علوم اجتماعی و علوم انسانی به طراحی الگویی جامع برای ایجاد محیط های آموزشی امن و اثربخش برای دانشجویان دارای سابقه تروما می پردازد. روش تحقیق کیفی و مبتنی بر تحلیل داده های میدانی از تجارب اساتید و دانشجویان در دانشگاه علمی کاربردی خانه کارگر واحد شهرقدس است. یافته ها نشان می دهد که ترکیب فضای فیزیکی، ایمن، روش های تدریس تعاملی و مداخلات روانشناختی مبتنی بر روانشناسی مثبت گرا تاب آوری تحصیلی را تا ۴۲ درصد افزایش می دهد. تحلیل داده ها چهار محور کلیدی را در ارتقای یادگیری تروماتحمل پذیر شناسایی کرد (۱) معماری روانشناختی فضای آموزشی (۲) بازسازی رابطه استاد-دانشجو، (۳) ادغام فناوری های نظارتی هوشمند و (۴) بهره گیری از آموزش مبتنی بر کار گروهی. مقاله با تکیه بر نظریه های تاب آوری، تروماپژوهی و آموزش انتقادی نقش اساتید را به عنوان تسهیلگران تاب آوری بازتعریف کرده و بر ضرورت بازسازی کلاس درس به مثابه پناهگاه امن شناختی-عاطفی تاکید دارد. در نهایت با ارائه راهبردهایی نوآورانه در طراحی محیط آموزشی، این پژوهش علوم انسانی را به عنوان ابزاری موثر در کاهش آسیبهای اجتماعی و ارتقای سلامت روان نسل کند.

کلیدواژه ها:

تروما ، تاب آوری ، محیط یادگیری ، آموزش امن ، دانشجویان