بررسی تاثیر اعتیاد به مواد مخدر در روند دادرسی عادلانه در سپهر حقوقی جمهوری اسلامی ایران

اگرچه همه شهروندان در برابر قوانین حقوقی در حالت برابر قرار دارند لیکن سیاستهای جنایی در حال پیشرفت با امعان اهداف متعالی حقوق کیفری در قبال برخی اقشار اجتماعی با لحاظ میزان آسیب پذیری، تدابیری متفاوت چه در قوانین شکلی دادرسی و چه در قواعد ماهوی را پیش بینی کرده است تدبیر قواعد در خصوص دادرسی اطفال و نوجوانان از این قبیل میباشد. معتادان اگرچه جز اقشار بدنام در یک جامعه به شمار می روند اما به لحاظ وضعیت خاص جسمی، روانی که از آن رنج میبرند در مواجهه با مقامات تامین امنیت اجتماع از پلیس تا مقامات قضایی در صورت عدم تدبیر سیاست های جنایی افتراقی پیرامون قوانین شکلی دچار چالشهای جدی خواهند بود در یک وضعیت عادی و در قبال شهروندان عادی حق بر تفهیم و تشریح اتهام حق بر سکوت و حتی حق بر تفهیم حق سکوت حق داشتن وکیل و امثالهم از جمله حقوق دفاعی و شهروندی به حساب می آیند. وقتی با یک متهم معتاد آن هم در حالت خماری روبه رو هستیم انتظار توجه متهم به حقوق دفاعی خود و استناد و استفاده از آنها انتظار به جا و صحیحی با امعان نظر به واقعیتهای روحی، جسمی و اجتماعی چنین اشخاصی به نظر نمیرسد با پیش بینی لزوم شروع به تحقیقات با حضور یک وکیل معاینه پزشکی خروج متهم معتاد از خماری با تجویز داروهای مورد نیاز و سایر تضمینهای دادرسی عادلانه به درستی رعایت خواهد شد.

کلیدواژه ها:

مواد مخدر ، اعتیاد ، مجازات ، کیفری ، دادرسی افتراقی