پرورش مهارت های اجتماعی در کودکان دارای اختلالات یادگیری

هدف این پژوهش بررسی شیوه های موثر پرورش مهارت های اجتماعی در کودکان دارای اختلالات یادگیری بوده است. در راستای دستیابی به این هدف، از روش تحقیق کیفی با رویکرد مطالعات موردی استفاده شد. نمونه های انتخابی شامل کودکانی با اختلالات یادگیری خفیف تا متوسط بودند که در محیط های آموزشی خاص و عمومی حضور داشتند. ابزار جمع آوری داده شامل مشاهده مستقیم، مصاحبه نیمه ساختاریافته با والدین، مربیان و متخصصان کاردرمانی و تحلیل محتوای فعالیت های آموزشی و تمرینی مورد استفاده در کلاس ها بود. روند پژوهش به صورت مرحله ای طراحی شد؛ ابتدا شناسایی چالش های اصلی در تعاملات اجتماعی کودکان دارای اختلالات یادگیری، سپس تدوین برنامه آموزشی مناسب بر پایه نظریه های ارتباطی و اجتماعی سازی کودک، و در نهایت اجرای این برنامه در محیط واقعی با پایش مستمر رفتارها و پیشرفت ها. مدل تحلیلی پژوهش از نوع تحلیل مضمون بود که با کدگذاری داده های کیفی، مفاهیم کلیدی مرتبط با پیشرفت های رفتاری، واکنش های هیجانی و الگوهای ارتباطی استخراج شد. نتایج پژوهش نشان داد که استفاده از بازی های گروهی، نقش آفرینی و آموزش همدلی، به طور معناداری باعث افزایش مهارت های تعامل اجتماعی، کاهش انزوای اجتماعی و بهبود اعتماد به نفس در کودکان مورد بررسی شده است. همچنین، مشارکت فعال والدین و الگوسازی مربیان تاثیر بسزایی در تثبیت و تقویت مهارت های اجتماعی داشت. این یافته ها بر اهمیت طراحی برنامه های آموزشی چندجانبه و هماهنگ برای ارتقای رشد اجتماعی کودکان با نیازهای ویژه تاکید دارند.

کلیدواژه ها:

مهارت های اجتماعی ، اختلالات یادگیری ، کودکان