بررسی تاثیر روش های سنتی آموزش بر رشد مهارت های اجتماعی دانش آموزان در مدارس ابتدایی

هدف این پژوهش، بررسی تاثیر روش های سنتی آموزش، به ویژه تدریس سخنرانی محور، بر رشد مهارت های اجتماعی دانش آموزان ابتدایی در ایران است. پژوهش با بهره گیری از مطالعات میدانی داخلی و تلفیق آن با ادبیات پژوهش بین المللی نشان می دهد که روش های سنتی آموزش نه تنها تاثیر مثبتی بر مهارت های اجتماعی ندارند، بلکه در برخی موارد باعث کاهش فرصت های تعامل اجتماعی می شوند. در مقابل، روش های یادگیری مشارکتی و تعاملی مانند یادگیری همیاری و گروهی، با افزایش تعاملات کلاسی، موجب بهبود قابل توجهی در مهارت هایی مانند همدلی، همکاری، و اعتماد به نفس می شوند. نتایج این مقاله برای معلمان، طراحان برنامه درسی و سیاست گذاران آموزشی در جهت بازاندیشی روش های تدریس سنتی اهمیت دارد.

کلیدواژه ها:

روش تدریس سنتی ، مهارت های اجتماعی ، آموزش ابتدایی ، یادگیری مشارکتی ، تدریس معلم محور ، روابط بین فردی